Əyyub 8
1 Şuahlı Bildad belə cavab verdi:
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 «Bunları nə vaxta qədər deyəcəksən? Sözlərin sərt küləyə bənzər.
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 Allah ədaləti azdırarmı? Külli-İxtiyar salehi əyri edərmi?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Bəlkə oğulların Ona qarşı günah edib, O da üsyankarlıqlarının cəzasını verib.
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
5 Əgər cəhd göstərib Allahı axtarsaydın, Külli-İxtiyara yalvarsaydın,
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 Əgər təmiz, doğru olsaydın, O sənin üçün, həqiqətən, qalxardı, Sənə layiqincə bir məskən verərdi.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
7 Başlanğıcın kiçik olsa da, Sonun böyük olacaq.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Gəl indi əvvəlki nəsillərdən soruş, Ata-babaların sınağından keçənlərə yaxşı nəzər sal.
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 Dünənki övladlarıq, heç nə bilmirik. Bu dünyada ömrümüz sadəcə bir kölgədir.
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 Onlar izah edib sənə öyrətməzlərmi? Köksündəki sözləri dilə gətirməzlərmi?
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 Bataqlıq olmayan yerdə qarğı bitərmi? Su olmayan yerdə qamış çıxarmı?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 Hələ yaşıl ikən qırılmadan, Hər otdan əvvəl onlar quruyar.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Allahı unudan hər kəs axırda belə qalar, Allahsız insanın ümidi beləcə yox olar.
Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
14 Onun etibar etdiyi şeylər qırılar, Bel bağladığı sanki hörümçək toru olar.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 Evinə söykənərkən evi uçar, Evindən tutarkən dağılar.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 Sanki bu allahsızlar günəşə baxar, yaşıllaşar, Pöhrələri bağçanın hər tərəfinə yayılar.
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 Rişələri daş qalağına dolaşar, Çınqılların arasında yer axtarar.
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Amma yerindən qoparılarkən Yer inkar edərək deyər: “Səni görməmişəm”.
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 Bax belə sevincinə son qoyular, Onun yerində başqa bitkilər bitər.
Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 Allah kamil insanı Özündən kənar etməz, Pislik edənlərinsə əlindən tutmaz.
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 O sənin ağzını yenə gülüşlə, Dodaqlarını sevinc nidaları ilə doldurar.
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 Düşmənlərini rüsvayçılıq bürüyəcək, Pislərin çadırı məhv ediləcək».
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
