Əyyub 8

1 Şuahlı Bildad belə cavab verdi:

Saa tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:

2 «Bunları nə vaxta qədər deyəcəksən? Sözlərin sərt küləyə bənzər.

Hvor længe taler du saa, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?

3 Allah ədaləti azdırarmı? Külli-İxtiyar salehi əyri edərmi?

Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?

4 Bəlkə oğulların Ona qarşı günah edib, O da üsyankarlıqlarının cəzasını verib.

Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,

5 Əgər cəhd göstərib Allahı axtarsaydın, Külli-İxtiyara yalvarsaydın,

saa søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Naade!

6 Əgər təmiz, doğru olsaydın, O sənin üçün, həqiqətən, qalxardı, Sənə layiqincə bir məskən verərdi.

Saafremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han vaage over dig, genrejse din Retfærds Bolig;

7 Başlanğıcın kiçik olsa da, Sonun böyük olacaq.

din fordums Lykke vil synes ringe, saare stor skal din Fremtid blive.

8 Gəl indi əvvəlki nəsillərdən soruş, Ata-babaların sınağından keçənlərə yaxşı nəzər sal.

Thi spørg dog den henfarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!

9 Dünənki övladlarıq, heç nə bilmirik. Bu dünyada ömrümüz sadəcə bir kölgədir.

Vi er fra i Gaar, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage paa Jord.

10 Onlar izah edib sənə öyrətməzlərmi? Köksündəki sözləri dilə gətirməzlərmi?

Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:

11 Bataqlıq olmayan yerdə qarğı bitərmi? Su olmayan yerdə qamış çıxarmı?

Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?

12 Hələ yaşıl ikən qırılmadan, Hər otdan əvvəl onlar quruyar.

Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.

13 Allahı unudan hər kəs axırda belə qalar, Allahsız insanın ümidi beləcə yox olar.

Saa gaar det enhver, der glemmer Gud, en vanhelligs Haab slaar fejl:

14 Onun etibar etdiyi şeylər qırılar, Bel bağladığı sanki hörümçək toru olar.

som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;

15 Evinə söykənərkən evi uçar, Evindən tutarkən dağılar.

han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej staar det fast.

16 Sanki bu allahsızlar günəşə baxar, yaşıllaşar, Pöhrələri bağçanın hər tərəfinə yayılar.

I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,

17 Rişələri daş qalağına dolaşar, Çınqılların arasında yer axtarar.

i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;

18 Amma yerindən qoparılarkən Yer inkar edərək deyər: “Səni görməmişəm”.

men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: »Jeg har ikke set dig!«

19 Bax belə sevincinə son qoyular, Onun yerində başqa bitkilər bitər.

Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!

20 Allah kamil insanı Özündən kənar etməz, Pislik edənlərinsə əlindən tutmaz.

Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Haand.

21 O sənin ağzını yenə gülüşlə, Dodaqlarını sevinc nidaları ilə doldurar.

End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;

22 Düşmənlərini rüsvayçılıq bürüyəcək, Pislərin çadırı məhv ediləcək».

dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!