Əyyub 7
1 İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
Is there not a warfare to man upon earth? and are not his days like the days of an hireling?
2 Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
As a servant that earnestly desireth the shadow, and as an hireling that looketh for his wages:
3 Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.
4 Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
When I lie down, I say, When shall I arise? but the night is long; and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day.
5 Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin closeth up and breaketh out afresh.
6 Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.
7 Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
Oh remember that my life is wind: mine eye shall no more see good.
8 Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
The eye of him that seeth me shall behold me no more: thine eyes shall be upon me, but I shall not be.
As the cloud is consumed and vanisheth away, so he that goeth down to Sheol shall come up no more. (Sheol h7585)
10 Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.
11 Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
12 Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
Am I a sea, or a sea-monster, that thou settest a watch over me?
13 Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint;
14 Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions:
15 Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
So that my soul chooseth strangling, and death rather than [these] my bones.
16 Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
I loathe [my life]; I would not live alway: let me alone; for my days are vanity.
17 İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
What is man, that thou shouldest magnify him, and that thou shouldest set thine heart upon him,
18 Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
And that thou shouldest visit him every morning, and try him every moment?
19 Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
How long wilt thou not look away from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?
20 Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
If I have sinned, what do I unto thee, O thou watcher of men? why hast thou set me as a mark for thee, so that I am a burden to myself?
21 Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
And why dost thou not pardon my transgression, and take away mine iniquity? for now shall I lie down in the dust; and thou shall seek me diligently, but I shall not be.
