Əyyub 7
1 İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
Is not the life of man upon earth a state of trial? and his existence as that of a hireling by the day?
2 Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
Or as a servant that fears his master, and one who has grasped a shadow? or as a hireling waiting for his pay?
3 Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
So have I also endured months of vanity, and nights of pain have been appointed me.
4 Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
Whenever I lie down, I say, When [will it be] day? and whenever I rise up, again [I say] when [will it be] evening? and I am full of pains from evening to morning.
5 Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
And my body is covered with loathsome worms; and I waste away, scraping off clods of dust from my eruption.
6 Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
And my life is lighter than a word, and has perished in vain hope.
7 Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
Remember then that my life is breath, and mine eye shall not yet again see good.
8 Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
The eye of him that sees me shall not see me [again]: your eyes are upon me, and I am no more.
[I am] as a cloud that is cleared away from the sky: for if a man go down to the grave, he shall not come up again: (Sheol h7585)
10 Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
and he shall surely not return to his own house, neither shall his place know him any more.
11 Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
Then neither will I refrain my mouth: I will speak being in distress; being in anguish I will disclose the bitterness of my soul.
12 Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
Am I a sea, or a serpent, that you have set a watch over me?
13 Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
I said that my bed should comfort me, and I would privately counsel with myself on my couch.
14 Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
You scare me with dreams, and do terrify me with visions.
15 Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
You will separate life from my spirit; and yet [keep] my bones from death.
16 Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
For I shall not live for ever, that I should patiently endure: depart from me, for my life [is] vain.
17 İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
For what is man, that you have magnified him? or that you give heed to him?
18 Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
Will you visit him till the morning, and judge him till [the time of] rest?
19 Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
How long do you not let me alone, nor let me go, until I shall swallow down my spittle?
20 Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
If I have sinned, what shall I be able to do, O you that understand the mind of men? why have you made me as your accuser, and [why] am I a burden to you?
21 Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
Why have you not forgotten my iniquity, and purged my sin? but now I shall depart to the earth; and in the morning I am no more.
