Əyyub 7
1 İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
The life of man upon earth is a warfare, and his days are like the days of a hireling.
2 Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
As a servant longeth for the shade, as the hireling looketh for the end of his work;
3 Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
So I also have had empty months, and have numbered to myself wearisome nights.
4 Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
If I lie down to sleep, I shall say: When shall arise? and again I shall look for the evening, and shall be filled with sorrows even till darkness.
5 Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
My flesh is clothed with rottenness and the filth of dust, my skin is withered and drawn together.
6 Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
My days have passed more swiftly than the web is cut by the weaver, and are consumed without any hope.
7 Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
Remember that my life is but wind, and my eyes shall not return to see good things.
8 Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
Nor shall the sight of man behold me: thy eyes are upon me, and I shall be no more.
As a cloud is consumed, and passeth away: so he that shall go down to hell shall not come up. (Sheol h7585)
10 Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
Nor shall he return my more into his house, neither shall his place know him any more.
11 Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
Wherefore I will not spare my month, I will speak in the affliction of my spirit: I will talk with the bitterness of my soul.
12 Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
Am I a sea, or a whale, that thou hast enclosed me in a prison?
13 Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
If I say: My bed shall comfort me, and I shall be relieved speaking with myself on my couch:
14 Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
Thou wilt frighten me with dreams and terrify me with visions.
15 Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
So that my soul rather chooseth hanging, and my bones death.
16 Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
I have done with hope, I shall now live no longer: spare me, for my days are nothing.
17 İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
What is a man that thou shouldst magnify him? or why dost thou set thy heart upon him?
18 Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
Thou visitest him early in the morning, and thou provest him suddenly.
19 Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
How long wilt thou not spare me, nor suffer me to swallow down my spittle?
20 Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
I have sinned: what shall I do to thee, O keeper of men? why hast thou set me opposite to thee, and I am become burdensome to myself?
21 Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
Why dost thou not remove my sin, and why dost thou not take away my iniquity? Behold now I shall sleep in the dust: and if thou seek me in the morning, I shall not be.
