Əyyub 7
1 İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
“Is not man consigned to labor on earth? Are not his days like those of a hired hand?
2 Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
Like a slave he longs for shade; like a hireling he waits for his wages.
3 Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
So I am allotted months of futility, and nights of misery are appointed me.
4 Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
When I lie down I think: ‘When will I get up?’ But the night drags on, and I toss and turn until dawn.
5 Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
My flesh is clothed with worms and encrusted with dirt; my skin is cracked and festering.
6 Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
My days are swifter than a weaver’s shuttle; they come to an end without hope.
7 Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
Remember that my life is but a breath. My eyes will never again see happiness.
8 Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
The eye that beholds me will no longer see me. You will look for me, but I will be no more.
As a cloud vanishes and is gone, so he who goes down to Sheol does not come back up. (Sheol h7585)
10 Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
He never returns to his house; his place remembers him no more.
11 Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
Therefore I will not restrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
12 Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
Am I the sea, or the monster of the deep, that You must keep me under guard?
13 Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
When I think my bed will comfort me and my couch will ease my complaint,
14 Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
then You frighten me with dreams and terrify me with visions,
15 Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
so that I would prefer strangling and death over my life in this body.
16 Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
I loathe my life! I would not live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.
17 İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
What is man that You should exalt him, that You should set Your heart upon him,
18 Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
that You attend to him every morning, and test him every moment?
19 Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
Will You never look away from me, or leave me alone to swallow my spittle?
20 Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
If I have sinned, what have I done to You, O watcher of mankind? Why have You made me Your target, so that I am a burden to You?
21 Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
Why do You not pardon my transgression and take away my iniquity? For soon I will lie down in the dust; You will seek me, but I will be no more.”
