Əyyub 7
1 İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
“Is not a man forced to labor on earth? Are not his days like the days of a hired hand?
2 Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
As a servant who earnestly desires the shadow, as a hireling who looks for his wages,
3 Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
so I am made to possess months of misery, wearisome nights are appointed to me.
4 Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
When I lie down, I say, ‘When will I arise, and the night be gone?’ I toss and turn until the dawning of the day.
5 Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
My flesh is clothed with worms and clods of dust. My skin closes up, and breaks out afresh.
6 Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.
7 Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
Oh remember that my life is a breath. My eye will no more see good.
8 Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
The eye of him who sees me will see me no more. Your eyes will be on me, but I will not be.
As the cloud is consumed and vanishes away, so he who goes down to Sheol (Sheol h7585) will come up no more.
10 Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
He will return no more to his house, neither will his place know him any more.
11 Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
“Therefore I will not keep silent. I will speak in the anguish of my spirit. I will complain in the bitterness of my soul.
12 Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
Am I a sea, or a sea monster, that you put a guard over me?
13 Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
When I say, ‘My bed will comfort me. My couch will ease my complaint,’
14 Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
then you scare me with dreams and terrify me through visions,
15 Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
so that my soul chooses strangling, death rather than my bones.
16 Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
I loathe my life. I do not want to live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.
17 İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
What is man, that you should magnify him, that you should set your mind on him,
18 Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
that you should visit him every morning, and test him every moment?
19 Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
How long will you not look away from me, nor leave me alone until I swallow down my spittle?
20 Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
If I have sinned, what do I do to you, you watcher of men? Why have you set me as a mark for you, so that I am a burden to myself?
21 Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
Why do you not pardon my disobedience, and take away my iniquity? For now will I lie down in the dust. You will seek me diligently, but I will not be.”
