Əyyub 6
1 Əyyub belə cavab verdi:
But Job answered and said,
2 «Kaş bu dərdim çəkiləydi, Bütün ağrılarım tərəziyə qoyulaydı.
Oh that one would indeed weigh the wrath that is upon me, and take up my griefs in a balance together!
3 Onda dənizlərin qumundan ağır gələrdi, Ona görə tez bu sözləri dedim.
And verily they would be heavier than the sand by the seashore: but, as it seems, my words are vain.
4 Həqiqətən, Külli-İxtiyarın oxları köksümdədir, Ruhum onların zəhərlərini içir. Allahın dəhşətləri mənə hücum çəkir.
For the arrows of the Lord are in my body, whose violence drinks up my blood: whenever I am going to speak, they pierce me.
5 Ot olanda vəhşi eşşək anqırarmı? Yem tapanda öküz heç böyürərmi?
What then? will the wild ass bray for nothing, if he is not seeking food? or again, will the ox low at the manger, when he has a fodder?
6 Duzsuz, şit yeməyi yemək olarmı? Yumurta ağının dadı varmı?
Shall bread be eaten without salt? or again, is there taste in empty words?
7 Belə yeməklərə əl vurmaq istəmirəm, Onlardan iyrənirəm.
For my wrath can’t cease; for I perceive my food as the smell of a lion [to be] loathsome.
8 Kaş arzuma çataydım, Allah mənə həsrətində olduğumu verəydi,
For oh that he would grant [my desire], and my petition might come, and the Lord would grant my hope!
9 Lütf edib məni əzsə belə, Əldən cəld olub həyatımın bağını kəssə belə,
Let the Lord begin and wound me, but let him not utterly destroy me.
10 Mən yenə ovunardım, Bu amansız dərdimə baxmayaraq Müqəddəs Olanın sözlərini inkar etmədiyimə görə sevinərdim.
Let the grave be my city, upon the walls of which I have leaped: I will not shrink from it; for I have not denied the holy words of my God.
11 Nə gücüm var ki, gözləyim? Sonum nə qədərdir ki, səbir edim?
For what is my strength, that I continue? what is my time, that my soul endures?
12 Daş qədər güclüyəmmi? Ətim tuncdandırmı?
Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
13 Əlacsız qalanda Özümə kömək etməyə gücüm çatarmı?
Or have I not trusted in him? but help is [far] from me.
14 İnsan Külli-İxtiyarın qorxusundan vaz keçsə belə, Çarəsiz qalanda ona dostun sədaqəti gərəkdir.
Mercy has rejected me; and the visitation of the Lord has disregarded me.
15 Qardaşlarım mənə bir vadi kimi xəyanət etdi, Çaylar kimi axıb getdi.
My nearest relations have not regarded me; they have passed me by like a failing brook, or like a wave.
16 Bu vadilər buzlar əriyəndə daşar, Qar suları ilə dolar.
They who used to reverence me, now have come against me like snow or congealed ice.
17 Bu vadilər quraq vaxtı quruyar, İstidə yataqlarından yox olar.
When it has melted at the approach of heat, it is not known what it was.
18 Bu vadilərə görə karvanlar yolunu azar, Səhraya çıxanda həlak olar.
Thus I also have been deserted of all; and I am ruined, and become an outcast.
19 Temanın karvanları su axtarar, Səbadan gələn səyyahlar ora ümid bağlar.
Behold the ways of the Thaemanites, you that mark the paths of the Sabaeans.
20 Amma ora çatanda ümid bağladıqlarına peşman olar, Mat-məəttəl qalar.
They too that trust in cities and riches shall come to shame.
21 İndi siz də mənim üçün bir heç olmusunuz, Bu dəhşətə baxıb qorxursunuz.
But you also have come to me without pity; so that beholding my wound you are afraid.
22 Mən demişəmmi “Mənə nəyisə verin, Var-dövlətinizdən mənə rüşvət göndərin?
What? have I made any demand of you? or do I ask for strength from you,
23 Yaxud da məni düşmən əlindən qurtarın, Zalımların əlindən azad edin?”
to deliver me from enemies, or to rescue me from the hand of the mighty ones?
24 Mən susum, siz mənə öyrədin, Nə səhv etmişəmsə, mənə göstərin.
Teach you me, and I will be silent: if in anything I have erred, tell me.
25 Doğru söz kəsərli olar, Sizin bu iradınız bəs nəyi sübut edir?
But as it seems, the words of a true man are vain, because I do not ask strength of you.
26 Niyə sözlərimi qınamaq istəyirsiniz? Niyə mən biçarənin dediyini boşboğazlıq sanırsınız?
Neither will your reproof cause me to cease my words, for neither will I endure the sound of your speech.
27 Yetim üçün belə, püşk atırsınız, Dostunuzu satırsınız.
Even because you attack the fatherless, and insult your friend.
28 İndi lütf edib mənə baxın, Bax mən üzünüzə ağ yalan demərəm.
But now, having looked upon your countenances, I will not lie.
29 Atın haqsızlığı, haqsızlıq etməyin, Düşünün ki, bu davada mən haqlıyam.
Sit down now, and let there not be unrighteousness; and unite again with the just.
30 Dilimdən haqsız söz çıxırmı? Pis şeyləri ağzıma alırammı?
For there is no injustice in my tongue; and does not my throat meditate understanding?
