Əyyub 6
1 Əyyub belə cavab verdi:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 «Kaş bu dərdim çəkiləydi, Bütün ağrılarım tərəziyə qoyulaydı.
Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!
3 Onda dənizlərin qumundan ağır gələrdi, Ona görə tez bu sözləri dedim.
Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.
4 Həqiqətən, Külli-İxtiyarın oxları köksümdədir, Ruhum onların zəhərlərini içir. Allahın dəhşətləri mənə hücum çəkir.
Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.
5 Ot olanda vəhşi eşşək anqırarmı? Yem tapanda öküz heç böyürərmi?
Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?
6 Duzsuz, şit yeməyi yemək olarmı? Yumurta ağının dadı varmı?
Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?
7 Belə yeməklərə əl vurmaq istəmirəm, Onlardan iyrənirəm.
Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.
8 Kaş arzuma çataydım, Allah mənə həsrətində olduğumu verəydi,
Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;
9 Lütf edib məni əzsə belə, Əldən cəld olub həyatımın bağını kəssə belə,
En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!
10 Mən yenə ovunardım, Bu amansız dərdimə baxmayaraq Müqəddəs Olanın sözlərini inkar etmədiyimə görə sevinərdim.
Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.
11 Nə gücüm var ki, gözləyim? Sonum nə qədərdir ki, səbir edim?
Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?
12 Daş qədər güclüyəmmi? Ətim tuncdandırmı?
Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?
13 Əlacsız qalanda Özümə kömək etməyə gücüm çatarmı?
Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?
14 İnsan Külli-İxtiyarın qorxusundan vaz keçsə belə, Çarəsiz qalanda ona dostun sədaqəti gərəkdir.
Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.
15 Qardaşlarım mənə bir vadi kimi xəyanət etdi, Çaylar kimi axıb getdi.
Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;
16 Bu vadilər buzlar əriyəndə daşar, Qar suları ilə dolar.
Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.
17 Bu vadilər quraq vaxtı quruyar, İstidə yataqlarından yox olar.
Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.
18 Bu vadilərə görə karvanlar yolunu azar, Səhraya çıxanda həlak olar.
De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.
19 Temanın karvanları su axtarar, Səbadan gələn səyyahlar ora ümid bağlar.
De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.
20 Amma ora çatanda ümid bağladıqlarına peşman olar, Mat-məəttəl qalar.
Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.
21 İndi siz də mənim üçün bir heç olmusunuz, Bu dəhşətə baxıb qorxursunuz.
Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.
22 Mən demişəmmi “Mənə nəyisə verin, Var-dövlətinizdən mənə rüşvət göndərin?
Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?
23 Yaxud da məni düşmən əlindən qurtarın, Zalımların əlindən azad edin?”
Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?
24 Mən susum, siz mənə öyrədin, Nə səhv etmişəmsə, mənə göstərin.
Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.
25 Doğru söz kəsərli olar, Sizin bu iradınız bəs nəyi sübut edir?
O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?
26 Niyə sözlərimi qınamaq istəyirsiniz? Niyə mən biçarənin dediyini boşboğazlıq sanırsınız?
Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?
27 Yetim üçün belə, püşk atırsınız, Dostunuzu satırsınız.
Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.
28 İndi lütf edib mənə baxın, Bax mən üzünüzə ağ yalan demərəm.
Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.
29 Atın haqsızlığı, haqsızlıq etməyin, Düşünün ki, bu davada mən haqlıyam.
Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.
30 Dilimdən haqsız söz çıxırmı? Pis şeyləri ağzıma alırammı?
Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?
