Əyyub 41
1 Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
Vai tu levijatanu vari ķert ar makšķeri, jeb viņa mēli ar dziļi iemestu virvi?
2 Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
Vai tu viņam riņķi māki likt nāsīs un ar asmeni izdurt viņa žaunas?
3 Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
Vai tu domā, ka tas tevis daudz lūgsies un labus vārdus uz tevi runās?
4 Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
Vai viņš derēs derību ar tevi, ka tu viņu vari ņemt par mūžīgu vergu?
5 Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
Vai tu ar viņu varēsi spēlēties kā ar putniņu, jeb viņu saistīsi savām meitām?
6 Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
Vai zvejnieku biedrībā viņu pārdod, vai viņu izdala pircējiem?
7 Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
Vai tu viņa ādu vari piedurt pilnu ar šķēpiem, jeb viņa galvu ar žebērkļiem?
8 Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
Kad tu savu roku viņam pieliksi, tad pieminēsi, kāds tas karš, un vairs to nedarīsi.
9 Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
Redzi, tāda cerība ir velti; jau viņu ieraugot krīt gar zemi.
10 Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
Neviens nav tik drošs, viņu kaitināt, - kas tad būtu, kas Man varētu celties pretim?
11 Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
Kas Man ko laba papriekš darījis, ka Man to bija atmaksāt? Kas ir apakš visām debesīm, tas Man pieder.
12 Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
Un lai vēl pieminu viņa locekļus, stiprumu un viņa vareno augumu.
13 Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
Kas drīkstētu viņa bruņas atsegt, kas līst viņa zobu starpā?
14 Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
Kas viņa vaiga žokļus var atplēst? Ap viņa zobiem ir briesmas.
15 Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
Lepni ir viņa bruņu zvīņas, cieti kā ar zieģeli saspiesti kopā.
16 Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
Viens tik tuvu pie otra, ka ne vējš netiek starpā.
17 Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
Tie līp viens pie otra, un turas kopā, ka nešķiras.
18 Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
Viņš šķauda ugunis, un viņa acis ir kā rīta blāzmas stari.
19 Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
No viņa mutes šaujās ugunis, degošas dzirksteles no tās izlec.
20 Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
No viņa nāsīm iziet dūmi kā no verdoša poda un katla.
21 Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
Viņa dvaša varētu iededzināt ogles, un liesmas iziet no viņa mutes.
22 Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
Viņa kakls ir visai stiprs, un viņa priekšā lec bailes.
23 Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
Viņa miesas locekļi kā sakalti, tie turas cieti kopā, ka nevar kustināt.
24 Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
Viņa sirds ir cieta kā akmens un cieta kā apakšējais dzirnu akmens.
25 Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
Kad viņš ceļas, tad stiprie izbīstas, no bailēm tie paģībst.
26 Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
Kad viņam cērt ar zobenu, tas nekož, nedz šķēps, ne bulta, ne žebērklis.
27 Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
Dzelzs priekš viņa kā salmi, un varš kā sapraulējis koks.
28 O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
Bulta viņu neaiztrieks; lingas akmeņi viņam ir kā pelus.
29 Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
Lielas bozes viņam ir kā pelus, viņš smejas, kad šķēps svelpj.
30 Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
Viņa pavēderē asi kasīkļi, un kā ar ecešām viņš brauc pa dubļiem.
31 Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
Viņš dara, ka dziļumi verd kā pods, un sajauc jūru kā zalves virumu.
32 Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
Kur viņš gājis ceļš spīd; tie ūdens viļņi ir kā sudraboti.
33 Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
Virs zemes cits viņam nav līdzinājams, viņš tāds radīts, ka nebīstas.
34 Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
Viss, kas ir augsts, viņam nav nekas; viņš visu lepno zvēru ķēniņš.
