Əyyub 41
1 Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
Kan du trække Krokodillen op med Krog og binde dens Tunge med Snøre?
2 Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
Kan du mon stikke et Siv i dens Snude, bore en Krog igennem dens Kæber?
3 Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
Mon den vil trygle dig længe og give dig gode Ord?
4 Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
Mon den vil indgaa en Pagt med dig, saa du faar den til Træl for evigt?
5 Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
Han du mon lege med den som en Fugl og tøjre den for dine Pigebørn?
6 Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
Falbyder Fiskerlauget den og stykker den ud mellem Sælgerne?
7 Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
Mon du kan spække dens Hud med Kroge og med Harpuner dens Hoved?
8 Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
Læg dog engang din Haand paa den! Du vil huske den Kamp og gør det ej mer.
9 Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
Det Haab vilde blive til Skamme, alene ved Synet laa du der.
10 Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
Ingen drister sig til at tirre den, hvem holder Stand imod den?
11 Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
Hvem møder den og slipper fra det hvem under hele Himlen?
12 Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
Jeg tier ej om dens Lemmer, hvor stærk den er, hvor smukt den er skabt.
13 Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
Hvem har trukket dens Klædning af, trængt ind i dens dobbelte Panser?
14 Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
Hvem har aabnet dens Ansigts Døre? Rundt om dens Tænder er Rædsel.
15 Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
Dens Ryg er Reder af Skjolde, dens Bryst er et Segl af Sten;
16 Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
de sidder tæt ved hverandre, Luft kommer ikke ind derimellem;
17 Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
de hænger fast ved hverandre, uadskilleligt griber de ind i hverandre.
18 Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
Dens Nysen fremkalder straalende Lys, som Morgenrødens Øjenlaag er dens Øjne.
19 Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
Ud af dens Gab farer Fakler, Ildgnister spruder der frem.
20 Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
Em staar ud af dens Næsebor som af en ophedet, kogende Kedel.
21 Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
Dens Aande tænder som glødende Kul, Luer staar ud af dens Gab.
22 Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
Styrken bor paa dens Hals, og Angsten hopper foran den.
23 Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
Tæt sidder Kødets Knuder, som støbt til Kroppen; de rokkes ikke;
24 Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
fast som Sten er dens Hjerte støbt, fast som den nederste Møllesten.
25 Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
Naar den rejser sig, gyser Helte, fra Sans og Samling gaar de af Skræk.
26 Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
Angriberens Sværd holder ikke Stand, ej Kastevaaben, Spyd eller Pil.
27 Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
Jern regner den kun for Halm og Kobber for trøsket Træ;
28 O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
Buens Søn slaar den ikke paa Flugt, Slyngens Sten bliver Straa for den,
29 Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
Stridskøllen regnes for Rør, den ler ad det svirrende Spyd.
30 Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
Paa Bugen er der skarpe Rande, dens Spor i Dyndet er som Tærskeslædens;
31 Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
Dybet faar den i Kog som en Gryde, en Salvekedel gør den af Floden;
32 Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
bag den er der en lysende Sti, Dybet synes som Sølverhaar.
33 Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
Dens Lige findes ikke paa Jord, den er skabt til ikke at frygte.
34 Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
Alt, hvad højt er, ræddes for den, den er Konge over alle stolte Dyr.
