Əyyub 4
1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
Entonces intervino Elifaz temanita:
2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
Si intentamos razonar contigo te será molesto. Pero, ¿quién puede refrenarse de hablar?
3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
Ciertamente tú enseñabas a muchos y fortalecías las manos débiles.
4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
Tus palabras levantaban al que tropezaba y afirmabas las rodillas decaídas.
5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
Pero ahora te sucede a ti. Te desalientas, te tocó a ti y te turbas.
6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
¿No es tu temor a ʼElohim tu confianza, y la integridad de tus procedimientos tu esperanza?
7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
Te ruego que recuerdes: ¿Quién pereció jamás por ser inocente? ¿Dónde fueron destruidos los rectos?
8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
Según veo, los que aran iniquidad y siembran aflicción, las cosechan.
9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
Por el aliento de ʼElohim perecen, y por el soplo de su ira son consumidos.
10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
El rugido del león, la voz fiera de la leona y los dientes de sus cachorros son quebrados.
11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
El león viejo perece por falta de presa, y los cachorros de la leona se dispersan.
12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
Entonces un mensaje me llegó a hurtadillas, y mi oído percibió un susurro de él
13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
en inquietantes visiones nocturnas, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres.
14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
Un terror se apoderó de mí, y todos mis huesos se estremecieron.
15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
Al pasar un espíritu frente a mí se eriza el pelo de mi cuerpo.
16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
Se detiene, pero no distingo su semblante. Una apariencia está delante de mis ojos, hay silencio… y oigo una voz reposada:
17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
¿Será el hombre más justo que ʼElohim? ¿El hombre, más puro que su Hacedor?
18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
Ciertamente en sus esclavos no confía, y a sus ángeles atribuye insensatez.
19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
¡Cuánto más los que viven en casas de barro cimentadas en el polvo serán desmenuzados por la polilla!
20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
Entre la mañana y la tarde son destruidos, y sin que alguno se dé cuenta, perecen para siempre.
21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
¿No les son arrancadas las cuerdas de sus tiendas? En ellas mueren, pero no adquirieron sabiduría.
