Əyyub 4
1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
Entonces Elifaz, el temanita, respondió,
2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
“Si alguien se aventura a hablar contigo, ¿te apenarás? Pero, ¿quién puede abstenerse de hablar?
3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
He aquí que has instruido a muchos, has fortalecido las manos débiles.
4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
Tus palabras han sostenido al que estaba cayendo, has hecho firmes las rodillas débiles.
5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
Pero ahora ha llegado a ti, y te desmayas. Te toca, y te sientes perturbado.
6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
¿No es tu piedad tu confianza? ¿No es la integridad de tus caminos tu esperanza?
7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
“¿Recuerdas, ahora, a quien pereció siendo inocente? ¿O dónde se cortó el montante?
8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
Según lo que he visto, los que aran la iniquidad y sembrar problemas, cosechar lo mismo.
9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
Por el soplo de Dios perecen. Por la explosión de su ira son consumidos.
10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
El rugido del león, y la voz del león feroz, los dientes de los jóvenes leones, están rotos.
11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
El viejo león perece por falta de presa. Los cachorros de la leona están dispersos por el mundo.
12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
“Ahora bien, una cosa me fue traída en secreto. Mi oído recibió un susurro de ella.
13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
En los pensamientos de las visiones de la noche, cuando el sueño profundo cae sobre los hombres,
14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
me invadió el miedo y el temblor, que hizo temblar todos mis huesos.
15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
Entonces un espíritu pasó ante mi rostro. El vello de mi carne se erizó.
16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
Se quedó quieto, pero no pude discernir su aspecto. Una forma estaba ante mis ojos. Silencio, luego escuché una voz que decía,
17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
“¿Será el hombre mortal más justo que Dios? ¿Puede un hombre ser más puro que su Creador?
18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
He aquí que no se fía de sus siervos. Acusa a sus ángeles de error.
19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
Cuánto más los que habitan en casas de barro, cuyos cimientos están en el polvo, ¡que son aplastados ante la polilla!
20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
Entre la mañana y la noche son destruidos. Perecen para siempre sin tener en cuenta nada.
21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
¿No está la cuerda de su tienda arrancada dentro de ellos? Mueren, y eso sin sabiduría”.
