Əyyub 4
1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
Тада одговори Елифас Теманац и рече:
2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
Ако ти проговоримо, да ти неће бити досадно? Али ко би се могао уздржати да не говори?
3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
Гле, учио си многе, и руке изнемогле крепио си;
4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
Речи су твоје подизале оног који падаше, и утврђивао си колена која клецаху.
5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
А сада кад дође на тебе, клонуо си; кад се тебе дотаче, смео си се.
6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
Није ли побожност твоја била уздање твоје? И доброта путева твојих надање твоје?
7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
Опомени се, ко је прав погинуо, и где су праведни истребљени?
8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
Како сам ја видео, који ору муку и сеју невољу, то и жању.
9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
Од дихања Божијег гину, и од даха ноздрва Његових нестаје их.
10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
Рика лаву, и глас љутом лаву и зуби лавићима сатиру се.
11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
Лав гине немајући лова, и лавићи расипају се.
12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
Још дође тајно до мене реч, и ухо моје дочу је мало.
13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
У мислима о ноћним утварама, кад тврд сан пада на људе,
14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
Страх подузе ме и дрхат, од ког устрепташе све кости моје,
15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
И дух прође испред мене, и длаке на телу мом накострешише се.
16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
Стаде, али му не познах лица; прилика беше пред очима мојим, и ћутећи чух глас:
17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
Еда ли је човек праведнији од Бога? Еда ли је човек чистији од Творца свог?
18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
Гле, слугама својим не верује, и у анђела својих налази недостатака;
19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
А камоли у оних који стоје у кућама земљаним, којима је темељ на праху и сатиру се брже него мољац.
20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
Од јутра до вечера сатру се, и нестане их навек да нико и не опази.
21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
Слава њихова не пролази ли с њима? Умиру, али не у мудрости.
