Əyyub 4
1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
И отвечал Елифаз Феманитянин и сказал:
2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
если попытаемся мы сказать к тебе слово, - не тяжело ли будет тебе? Впрочем кто может возбранить слову!
3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
Вот, ты наставлял многих и опустившиеся руки поддерживал,
4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
падающего восставляли слова твои, и гнущиеся колени ты укреплял.
5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
А теперь дошло до тебя, и ты изнемог; коснулось тебя, и ты упал духом.
6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
Богобоязненность твоя не должна ли быть твоею надеждою, и непорочность путей твоих - упованием твоим?
7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
Вспомни же, погибал ли кто невинный, и где праведные бывали искореняемы?
8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
Как я видал, то оравшие нечестие и сеявшие зло пожинают его;
9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
от дуновения Божия погибают и от духа гнева Его исчезают.
10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
Рев льва и голос рыкающего умолкает, и зубы скимнов сокрушаются;
11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
могучий лев погибает без добычи, и дети львицы рассеиваются.
12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
И вот, ко мне тайно принеслось слово, и ухо мое приняло нечто от него.
13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
Среди размышлений о ночных видениях, когда сон находит на людей,
14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
объял меня ужас и трепет и потряс все кости мои.
15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
И дух прошел надо мною; дыбом стали волосы на мне.
16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
Он стал, - но я не распознал вида его, - только облик был пред глазами моими; тихое веяние, - и я слышу голос:
17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
человек праведнее ли Бога? и муж чище ли Творца своего?
18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
Вот, Он и слугам Своим не доверяет и в Ангелах Своих усматривает недостатки:
19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
тем более - в обитающих в храминах из брения, которых основание прах, которые истребляются скорее моли.
20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
Между утром и вечером они распадаются; не увидишь, как они вовсе исчезнут.
21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
Не погибают ли с ними и достоинства их? Они умирают, не достигнув мудрости.
