Əyyub 4
1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
Atunci Elifaz temanitul a răspuns și a zis:
2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
Dacă încercăm să vorbim îndeaproape cu tine, vei fi mâhnit? Dar cine se poate opri de la a vorbi?
3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
Iată, tu ai instruit pe mulți și ai întărit mâinile slabe.
4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
Cuvintele tale au susținut pe cel ce cădea și ai întărit genunchii slabi.
5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
Dar acum aceasta a venit peste tine și leșini; te atinge și ești tulburat.
6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
Nu este aceasta teama ta, încrederea ta, speranța ta și integritatea căilor tale?
7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
Amintește-ți, te rog, cine a pierit vreodată, fiind nevinovat? Sau unde au fost stârpiți cei drepți?
8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
După cum am văzut, cei ce ară nelegiuire și seamănă stricăciune, seceră aceleași lucruri.
9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
Prin pufnirea lui Dumnezeu ei pier și prin suflarea nărilor sale sunt mistuiți.
10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
Răcnetul leului și vocea leului feroce și dinții leilor tineri, sunt frânte.
11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
Leul bătrân piere din lipsă de pradă și puii leoaicei tari sunt împrăștiați peste tot.
12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
Acum un lucru mi-a fost adus în ascuns și urechea mea a primit puțin din acesta.
13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
În gândurile din viziunile nopții, când somn adânc cade peste oameni,
14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
Teamă a venit asupra mea și cutremur, care a făcut toate oasele mele să tremure.
15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
Atunci un duh a trecut înaintea feței mele; părul cărnii mele s-a zbârlit;
16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
A stat pe loc, dar nu i-am putut distinge forma; o imagine a fost înaintea ochilor mei, era liniște și am auzit o voce, spunând:
17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
Să fie omul muritor mai drept decât Dumnezeu? Să fie un om mai pur decât făcătorul său?
18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
Iată, el nu și-a pus încrederea în servitorii săi; și pe îngerii săi i-a acuzat de nebunie.
19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
Cu cât mai puțin în cei ce locuiesc în case de lut, a căror temelie este în țărână, care sunt zdrobite înaintea moliei?
20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
Ei sunt nimiciți de dimineața până seara, ei pier pentru totdeauna fără ca cineva să ia aminte.
21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
Nu va dispărea măreția care este în ei? Ei mor, chiar fără înțelepciune.
