Əyyub 4
1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
Éliphaz de Théman prit la parole et dit:
2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
Si nous osons ouvrir la bouche, en seras-tu peiné? Mais qui pourrait garder le silence?
3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
Voici, tu as souvent enseigné les autres, Tu as fortifié les mains languissantes,
4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
Tes paroles ont relevé ceux qui chancelaient, Tu as affermi les genoux qui pliaient.
5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
Et maintenant qu’il s’agit de toi, tu faiblis! Maintenant que tu es atteint, tu te troubles!
6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
Ta crainte de Dieu n’est-elle pas ton soutien? Ton espérance, n’est-ce pas ton intégrité?
7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
Cherche dans ton souvenir: quel est l’innocent qui a péri? Quels sont les justes qui ont été exterminés?
8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
Pour moi, je l’ai vu, ceux qui labourent l’iniquité Et qui sèment l’injustice en moissonnent les fruits;
9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
Ils périssent par le souffle de Dieu, Ils sont consumés par le vent de sa colère,
10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
Le rugissement des lions prend fin, Les dents des lionceaux sont brisées;
11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
Le lion périt faute de proie, Et les petits de la lionne se dispersent.
12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
Une parole est arrivée furtivement jusqu’à moi, Et mon oreille en a recueilli les sons légers.
13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
Au moment où les visions de la nuit agitent la pensée, Quand les hommes sont livrés à un profond sommeil,
14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
Je fus saisi de frayeur et d’épouvante, Et tous mes os tremblèrent.
15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
Un esprit passa près de moi… Tous mes cheveux se hérissèrent…
16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
Une figure d’un aspect inconnu était devant mes yeux, Et j’entendis une voix qui murmurait doucement:
17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
L’homme serait-il juste devant Dieu? Serait-il pur devant celui qui l’a fait?
18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
Si Dieu n’a pas confiance en ses serviteurs, S’il trouve de la folie chez ses anges,
19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
Combien plus chez ceux qui habitent des maisons d’argile, Qui tirent leur origine de la poussière, Et qui peuvent être écrasés comme un vermisseau!
20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
Du matin au soir ils sont brisés, Ils périssent pour toujours, et nul n’y prend garde;
21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
Le fil de leur vie est coupé, Ils meurent, et ils n’ont pas acquis la sagesse.
