Əyyub 4
1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
Then Eliphaz the Temanite answered,
2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
“If someone ventures to talk with you, will you be grieved? But who can withhold himself from speaking?
3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
Behold, you have instructed many, you have strengthened the weak hands.
4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
Your words have supported him who was falling, you have made the feeble knees firm.
5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
But now it has come to you, and you faint. It touches you, and you are troubled.
6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
Isn’t your piety your confidence? Isn’t the integrity of your ways your hope?
7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
“Remember, now, who ever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
According to what I have seen, those who plow iniquity and sow trouble, reap the same.
9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
By the breath of God they perish. By the blast of his anger are they consumed.
10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions, are broken.
11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
The old lion perishes for lack of prey. The cubs of the lioness are scattered abroad.
12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
“Now a thing was secretly brought to me. My ear received a whisper of it.
13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men,
14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
fear came on me, and trembling, which made all my bones shake.
15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
Then a spirit passed before my face. The hair of my flesh stood up.
16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
It stood still, but I couldn’t discern its appearance. A form was before my eyes. Silence, then I heard a voice, saying,
17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
‘Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker?
18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
Behold, he puts no trust in his servants. He charges his angels with error.
19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
How much more those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth!
20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it.
21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
Isn’t their tent cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.’
