Əyyub 4
1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
Then spake Eliphaz the Temanite, and said:
2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
If one attempt a word with thee, wilt thou be offended? But who can refrain from speaking?
3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
Behold, thou hast admonished many; Thou hast strengthened feeble hands;
4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
Thy words have upheld him that was falling, And thou hast given strength to feeble knees.
5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
But now it is come upon thee, and thou faintest; It toucheth thee, and thou art confounded!
6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
Is not thy fear of God thy hope, And the uprightness of thy ways thy confidence?
7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
Remember, I pray thee, who ever perished being innocent? Or where have the righteous been cut off?
8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
According to what I have seen, they who plough iniquity, And sow mischief, reap the same.
9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
By the blast of God they perish, And by the breath of his nostrils they are consumed.
10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, And the teeth of the young lions are broken.
11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
The fierce lion perisheth for lack of prey, And the whelps of the lioness are scattered abroad.
12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
A word was once secretly brought to me, And mine ear caught a whisper thereof.
13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
Amid thoughts from visions of the night, When deep sleep falleth upon men,
14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
A fear and a horror came upon me, Which made all my bones to shake.
15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
Then a spirit passed before my face, The hair of my flesh rose on end;
16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
It stood still, but its form I could not discern; An image was before mine eyes; There was silence, and I heard a voice:
17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
“Shall mortal man be more just than God? Shall man be more pure than his Maker?
18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
Behold, he putteth no trust in his ministering spirits, And his angels he chargeth with frailty.
19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
What then are they who dwell in houses of clay, Whose foundation is in the dust, Who crumble to pieces, as if moth-eaten!
20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
Between morning and evening are they destroyed; They perish for ever, and none regardeth it.
21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
The excellency that is in them is torn away; They die before they have become wise.”
