Əyyub 4
1 Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
And Eliphaz the Temanite answers and says:
2 «Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
“Has one tried a word with you? You are weary! And who is able to keep in words?
3 Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
Behold, you have instructed many, And feeble hands you make strong.
4 Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
Your words raise up the stumbling one, And you strengthen bowing knees.
5 İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
But now, it comes to you, And you are weary; It strikes to you, and you are troubled.
6 Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
Is your reverence not your confidence? Your hope—the perfection of your ways?
7 Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
Now remember, Who, being innocent, has perished? And where have the upright been cut off?
8 Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
As I have seen—plowers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
9 Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger [are] consumed.
10 Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
11 Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness separate.
12 Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
And a thing is secretly brought to me, And my ear receives a little of it.
13 Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
14 Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
Fear has met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
15 Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
And a spirit passes before my face, The hair of my flesh stands up;
16 Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
It stands, and I do not discern its aspect, A likeness [is] before my eyes, Silence! And I hear a voice:
17 “İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
Is mortal man more righteous than God? Is a man cleaner than his Maker?
18 Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
Behold, He puts no credence in His servants, Nor sets praise in His messengers.
19 Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
Also—the inhabitants of houses of clay (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth).
20 Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
From morning to evening are beaten down, Without any regarding, they perish forever.
21 Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
Has their excellence not been removed with them? They die, and not in wisdom!”
