< Əyyub 39 >

1 Dağ keçilərinin nə vaxt doğduğunu bilirsənmi? Maralların balalamasının vaxtını sən gözləyirsənmi?
Knowest thou the time when the chamois of the rock bring forth? or markest thou when the hinds do calve?
2 Onlar boğaz olanda ayını-gününü sən sayırsanmı? Nə vaxt doğacaqlarını bilirsənmi?
Numberest thou the months of gestation which they complete and knowest thou the time when they bring forth?
3 Diz çöküb balalarını doğar, Ağrılardan qurtarar.
They bend themselves: they drop their young ones; throw off their pains.
4 Balaları çöldə böyüyüb güc alar, Gedər, geri qayıtmaz.
Their little ones become strong; they grow up in the open field; they go forth, and return not unto them.
5 Kim vəhşi eşşəyi azad buraxdı? Kim onun iplərini açdı?
Who sent out the wild ass free? or who loosened the bonds of the forest-ass?
6 Ona çölləri məskən verdim, Şoran düzləri ona yurd etdim.
To whom I assigned the wilderness as his house, and the salty land as his dwellings.
7 O, şəhərdəki izdihama gülər, Sahibinin hay-küyünü eşitməz.
He laugheth at the noise of a town, and the shoutings of the driver he heareth not.
8 Təpələri dolaşıb otlar, Yaşıllığı axtarar.
What he espieth on the mountains is his pasture, and after every green thing doth he search.
9 Çöl öküzü sənə xidmət etmək istəyərmi? Gecəni sənin axurunda keçirərmi?
Will the forest-ox be willing to serve thee, or will he stay over night at thy crib?
10 Kotan sürsün deyə onu boyunduruğa sala bilərsənmi? Ardınca dərələrdə şırım aça bilərmi?
Canst thou bind the forest-ox with a rope [to labor] in the furrow? or will he harrow valleys, following after thee?
11 Onun hədsiz gücünə bel bağlaya bilərsənmi? Ona ağır iş gördürə bilərsənmi?
Wilt thou trust him, because his strength is great? and wilt thou leave to him thy labor?
12 Çöl öküzünə etibar edə bilərsən ki, Əkininin məhsulunu daşısın, Onu xırmanına yığsın?
Wilt thou confide in him, that he should bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?—
13 Dəvəquşu qanadını sevinclə çırpar, Amma onun qanadı nə leyləyin qanadları ilə, Nə də ki pərləri ilə müqayisə olunur.
The wing of the ostrich moveth joyfully: hath she the pinions and plumage of the careful stork?
14 Yerdə yumurtalayır, Onları toz-torpaq üstündə qızdırır.
[No, ] for she intrusteth her eggs to the earth, and letteth them be hatched out on the dust:
15 Yadından çıxarır ki, yumurtalar ayaq altında sınır, Çöl heyvanlarının ayağı altında qalır.
And she forgetteth that a foot may crush them, or that the beast of the field may stamp them down.
16 Balaları ilə elə sərt rəftar edir ki, Elə bil özününkü deyil, Çəkdiyi zəhmətin boşa getməsindən narahat olmaz.
He hath made her callous against her young, as though they were not hers: her labor is in vain, [but she feeleth] no dread;
17 Çünki Allah ona müdriklik verməyib, Ona dərrakə bəxş etməyib.
Because God hath denied her wisdom, and he hath not imparted to her understanding.
18 Qaçmaq üçün yenə qanad açanda Ata və atlıya gülər.
At the time she raiseth herself up on high, she laugheth at the horse and his rider.
19 Ata güc verən sənsənmi? Boynuna yalı qoyan sənsənmi?
Dost thou give the horse strength? dost thou clothe his neck with the rolling mane?
20 Onu çəyirtkə kimi tullandıran sənsənmi? Onun təmtəraqlı kişnəməsi xof salır.
Canst thou make him jump like a locust? his majestic snort is terrible.
21 Dərələrə ayağını bərk vurur, Öz qüvvəsi ilə sevinib-coşur, Silahlıların qabağına çıxır.
Men spy about in the valley, and he rejoiceth in his strength: he goeth forth to meet the armed array.
22 Qorxuya gülər, heç bir şeydən çəkinməz, Qılınc qarşısında ayağını geri çəkməz.
He laugheth at fear, and is not dismayed; and turneth not back from before the sword.
23 Onun üstündə oxdan cingildəyir, Parlaq nizə və mizraq şimşək tək keçir.
Over him rattle the quiver, the glittering spear and the lance.
24 Coşanda qəzəblənib yeri-yurdu qapır, Şeypur çalınan kimi yerindən dik atılır.
With impatient noise and rage he holloweth [with his hoof] the ground, and keepeth not quiet when the cornet's voice [is heard].
25 Şeypur çalınanda “hiaaa!” deyib kişnəyir, Döyüş qoxusunu, sərkərdələrin gurlayan səsini, Döyüşün nərəsini uzaqdan hiss edir.
Midst the sound of the cornet he uttereth his joyful neigh; and from afar he perceiveth the battle, the loud call of the captains, and the battle-cry.—
26 Məgər qırğı sənin dərrakənləmi uçur, Cənuba tərəf qanad açır?
Is it through thy understanding that the hawk flieth along, and spreadeth out his wings toward the south?
27 Məgər qartal sənin əmrinləmi göyə qalxır, Uca yerlərdə özünə yuva qurur?
Or is it by your order that the eagle doth mount upward, and buildeth high up his nest?
28 Sıldırım qayalarda yaşayır, Şiş uclu qayalarda məskən salır.
On a rock he dwelleth, and spendeth his nights, on a rocky crag and mountain fastness.
29 Oradan şikarını axtarır, Gözləri onları uzaqdan görür.
From there he espieth his food, from afar can his eyes behold.
30 Onun balaları qanla qidalanır, Harada leş olsa, o da oradadır».
His young ones, also, sip up blood: and where the slain be, there is he.

< Əyyub 39 >