Əyyub 39
1 Dağ keçilərinin nə vaxt doğduğunu bilirsənmi? Maralların balalamasının vaxtını sən gözləyirsənmi?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [Or] canst thou mark when the hinds do calve?
2 Onlar boğaz olanda ayını-gününü sən sayırsanmı? Nə vaxt doğacaqlarını bilirsənmi?
Canst thou number the months that they fulfil? Or knowest thou the time when they bring forth?
3 Diz çöküb balalarını doğar, Ağrılardan qurtarar.
They bow themselves, they bring forth their young, They cast out their pains.
4 Balaları çöldə böyüyüb güc alar, Gedər, geri qayıtmaz.
Their young ones become strong, they grow up in the open field; They go forth, and return not again.
5 Kim vəhşi eşşəyi azad buraxdı? Kim onun iplərini açdı?
Who hath sent out the wild ass free? Or who hath loosed the bonds of the swift ass,
6 Ona çölləri məskən verdim, Şoran düzləri ona yurd etdim.
Whose home I have made the wilderness, And the salt land his dwelling-place?
7 O, şəhərdəki izdihama gülər, Sahibinin hay-küyünü eşitməz.
He scorneth the tumult of the city, Neither heareth he the shoutings of the driver.
8 Təpələri dolaşıb otlar, Yaşıllığı axtarar.
The range of the mountains is his pasture, And he searcheth after every green thing.
9 Çöl öküzü sənə xidmət etmək istəyərmi? Gecəni sənin axurunda keçirərmi?
Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib?
10 Kotan sürsün deyə onu boyunduruğa sala bilərsənmi? Ardınca dərələrdə şırım aça bilərmi?
Canst thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
11 Onun hədsiz gücünə bel bağlaya bilərsənmi? Ona ağır iş gördürə bilərsənmi?
Wilt thou trust him, because his strength is great? Or wilt thou leave to him thy labor?
12 Çöl öküzünə etibar edə bilərsən ki, Əkininin məhsulunu daşısın, Onu xırmanına yığsın?
Wilt thou confide in him, that he will bring home thy seed, And gather [the grain] of thy threshing-floor?
13 Dəvəquşu qanadını sevinclə çırpar, Amma onun qanadı nə leyləyin qanadları ilə, Nə də ki pərləri ilə müqayisə olunur.
The wings of the ostrich wave proudly; [But] are they the pinions and plumage of love?
14 Yerdə yumurtalayır, Onları toz-torpaq üstündə qızdırır.
For she leaveth her eggs on the earth, And warmeth them in the dust,
15 Yadından çıxarır ki, yumurtalar ayaq altında sınır, Çöl heyvanlarının ayağı altında qalır.
And forgetteth that the foot may crush them, Or that the wild beast may trample them.
16 Balaları ilə elə sərt rəftar edir ki, Elə bil özününkü deyil, Çəkdiyi zəhmətin boşa getməsindən narahat olmaz.
She dealeth hardly with her young ones, as if they were not hers: Though her labor be in vain, [she is] without fear;
17 Çünki Allah ona müdriklik verməyib, Ona dərrakə bəxş etməyib.
Because God hath deprived her of wisdom, Neither hath he imparted to her understanding.
18 Qaçmaq üçün yenə qanad açanda Ata və atlıya gülər.
What time she lifteth up herself on high, She scorneth the horse and his rider.
19 Ata güc verən sənsənmi? Boynuna yalı qoyan sənsənmi?
Hast thou given the horse [his] might? Hast thou clothed his neck with the quivering mane?
20 Onu çəyirtkə kimi tullandıran sənsənmi? Onun təmtəraqlı kişnəməsi xof salır.
Hast thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is terrible.
21 Dərələrə ayağını bərk vurur, Öz qüvvəsi ilə sevinib-coşur, Silahlıların qabağına çıxır.
He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: He goeth out to meet the armed men.
22 Qorxuya gülər, heç bir şeydən çəkinməz, Qılınc qarşısında ayağını geri çəkməz.
He mocketh at fear, and is not dismayed; Neither turneth he back from the sword.
23 Onun üstündə oxdan cingildəyir, Parlaq nizə və mizraq şimşək tək keçir.
The quiver rattleth against him, The flashing spear and the javelin.
24 Coşanda qəzəblənib yeri-yurdu qapır, Şeypur çalınan kimi yerindən dik atılır.
He swalloweth the ground with fierceness and rage; Neither believeth he that it is the voice of the trumpet.
25 Şeypur çalınanda “hiaaa!” deyib kişnəyir, Döyüş qoxusunu, sərkərdələrin gurlayan səsini, Döyüşün nərəsini uzaqdan hiss edir.
As oft as the trumpet [soundeth] he saith, Aha! And he smelleth the battle afar off, The thunder of the captains, and the shouting.
26 Məgər qırğı sənin dərrakənləmi uçur, Cənuba tərəf qanad açır?
Is it by thy wisdom that the hawk soareth, [And] stretcheth her wings toward the south?
27 Məgər qartal sənin əmrinləmi göyə qalxır, Uca yerlərdə özünə yuva qurur?
Is it at thy command that the eagle mounteth up, And maketh her nest on high?
28 Sıldırım qayalarda yaşayır, Şiş uclu qayalarda məskən salır.
On the cliff she dwelleth, and maketh her home, Upon the point of the cliff, and the stronghold.
29 Oradan şikarını axtarır, Gözləri onları uzaqdan görür.
From thence she spieth out the prey; Her eyes behold it afar off.
30 Onun balaları qanla qidalanır, Harada leş olsa, o da oradadır».
Her young ones also suck up blood: And where the slain are, there is she.
