Əyyub 39
1 Dağ keçilərinin nə vaxt doğduğunu bilirsənmi? Maralların balalamasının vaxtını sən gözləyirsənmi?
Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
2 Onlar boğaz olanda ayını-gününü sən sayırsanmı? Nə vaxt doğacaqlarını bilirsənmi?
Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
3 Diz çöküb balalarını doğar, Ağrılardan qurtarar.
Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
4 Balaları çöldə böyüyüb güc alar, Gedər, geri qayıtmaz.
Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
5 Kim vəhşi eşşəyi azad buraxdı? Kim onun iplərini açdı?
Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
6 Ona çölləri məskən verdim, Şoran düzləri ona yurd etdim.
Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
7 O, şəhərdəki izdihama gülər, Sahibinin hay-küyünü eşitməz.
Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
8 Təpələri dolaşıb otlar, Yaşıllığı axtarar.
Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
9 Çöl öküzü sənə xidmət etmək istəyərmi? Gecəni sənin axurunda keçirərmi?
Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
10 Kotan sürsün deyə onu boyunduruğa sala bilərsənmi? Ardınca dərələrdə şırım aça bilərmi?
Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
11 Onun hədsiz gücünə bel bağlaya bilərsənmi? Ona ağır iş gördürə bilərsənmi?
Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
12 Çöl öküzünə etibar edə bilərsən ki, Əkininin məhsulunu daşısın, Onu xırmanına yığsın?
Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
13 Dəvəquşu qanadını sevinclə çırpar, Amma onun qanadı nə leyləyin qanadları ilə, Nə də ki pərləri ilə müqayisə olunur.
Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
14 Yerdə yumurtalayır, Onları toz-torpaq üstündə qızdırır.
Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
15 Yadından çıxarır ki, yumurtalar ayaq altında sınır, Çöl heyvanlarının ayağı altında qalır.
Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
16 Balaları ilə elə sərt rəftar edir ki, Elə bil özününkü deyil, Çəkdiyi zəhmətin boşa getməsindən narahat olmaz.
Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
17 Çünki Allah ona müdriklik verməyib, Ona dərrakə bəxş etməyib.
Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
18 Qaçmaq üçün yenə qanad açanda Ata və atlıya gülər.
Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
19 Ata güc verən sənsənmi? Boynuna yalı qoyan sənsənmi?
Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
20 Onu çəyirtkə kimi tullandıran sənsənmi? Onun təmtəraqlı kişnəməsi xof salır.
Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
21 Dərələrə ayağını bərk vurur, Öz qüvvəsi ilə sevinib-coşur, Silahlıların qabağına çıxır.
Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
22 Qorxuya gülər, heç bir şeydən çəkinməz, Qılınc qarşısında ayağını geri çəkməz.
Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
23 Onun üstündə oxdan cingildəyir, Parlaq nizə və mizraq şimşək tək keçir.
Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
24 Coşanda qəzəblənib yeri-yurdu qapır, Şeypur çalınan kimi yerindən dik atılır.
Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
25 Şeypur çalınanda “hiaaa!” deyib kişnəyir, Döyüş qoxusunu, sərkərdələrin gurlayan səsini, Döyüşün nərəsini uzaqdan hiss edir.
Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
26 Məgər qırğı sənin dərrakənləmi uçur, Cənuba tərəf qanad açır?
Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
27 Məgər qartal sənin əmrinləmi göyə qalxır, Uca yerlərdə özünə yuva qurur?
Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
28 Sıldırım qayalarda yaşayır, Şiş uclu qayalarda məskən salır.
Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
29 Oradan şikarını axtarır, Gözləri onları uzaqdan görür.
Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
30 Onun balaları qanla qidalanır, Harada leş olsa, o da oradadır».
Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
