Əyyub 37
1 Bundan qəlbim çırpınıb yerindən oynayır,
Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
2 Dinləyin! Gurlayan səsini dinləyin, Ağzından çıxan harayını eşidin!
Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem.
3 Göy altında, hər yanda səs salır, Yer üzünün dörd bucağında şimşəyini çaxdırır.
Subter omnes caelos ipse considerat, et lumen illius super terminos terrae.
4 Ardınca nərə vurur, Əzəmətli səsi ilə gurlayır, Həniri eşidilir, dayanmadan şimşək çaxır.
Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius.
5 Allahın səsi heyrətamiz şəkildə gurlayır, O bizə məlum olmayan böyük işlər görür.
Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.
6 Çünki “yerə yağ” deyə qara əmr edir, Leysana “şiddətlə tökül” deyir.
Qui praecipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suae.
7 Yaratdığı bütün insanlar Onun işlərini bilsinlər deyə Hər kəsin əlini işdən saxlayır.
Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
8 Heyvanlar yuvalarına çəkilir, Öz yerlərində qalır.
Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
9 Tufan otağından çıxır, Soyuq şimal yellərindən gəlir.
Ab interioribus austri egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
10 Allahın nəfəsi suları dondurur, Ümman sular buz bağlayır.
Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimae funduntur aquae.
11 Buludlara nəm çəkdirərək yükləyir, Buludlar içindən şimşək səpələyir.
Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
12 Buludlar yer üzündə əmrini yerinə yetirmək üçün Onun istəyi istiqamətində dönüb fırlanır.
Quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum:
13 Bəzən insanları cəzalandırmaq üçün, Bəzən torpağı suvarmaq üçün, Bəzən də sevgisini göstərmək üçün yağış göndərir.
Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri.
14 Əyyub, bunu dinlə, Bir dayan, Allahın heyrətamiz işlərindən düşün.
Ausculta haec Iob: sta, et considera mirabilia Dei.
15 Allahın buludlar üçün necə nizam qurduğunu bilirsənmi? Buludlarındakı şimşəkdən necə od çıxır?
Numquid scis quando praeceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius?
16 Buludların tarazlığını, Kamil biliyə malik olanın heyrətamiz işlərini bilirsənmi?
Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
17 Səmum küləyi dünyanın nəfəsini kəsərkən Paltarın içərisində istidən huşunu itirirsən.
Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro?
18 Tökmə bürünc ayna kimi möhkəm olan göy qübbəsini Allahla birlikdə sərə bilirsənmi?
Tu forsitan cum eo fabricatus es caelos, qui solidissimi quasi aere fusi sunt.
19 Ona nə deyəcəyimizi bizə öyrət, Çünki cəhalətimiz üzündən sözlərimiz nizamsızdır.
Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
20 Onunla danışmaq istərəm, bu Ona xəbər verilərmi? Kimsə udulmasını istərmi?
Quis narrabit ei quae loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21 Külək qurtaranda, göyü təmizləyəndə Göydə parlayan işığa kimsə baxmaz.
At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
22 Şimaldan qızılı parıltı görünür, Allah qüdrətli əzəmətində gəlir.
Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
23 Biz Külli-İxtiyarı tapa bilmərik, Qüvvəti möhtəşəmdir. Salehliyi misilsizdir, ədalətlidir, Heç haqsızlıq etmir.
Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest.
24 Buna görə insanlar Ondan qorxar, O özünü hikmətli sayanlara baxmaz».
Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.
