Əyyub 37
1 Bundan qəlbim çırpınıb yerindən oynayır,
Ja, derover skælver mit Hjerte, bævende skifter det Sted!
2 Dinləyin! Gurlayan səsini dinləyin, Ağzından çıxan harayını eşidin!
Lyt dog til hans bragende Røst, til Drønet, der gaar fra hans Mund!
3 Göy altında, hər yanda səs salır, Yer üzünün dörd bucağında şimşəyini çaxdırır.
Han slipper det løs under hele Himlen, sit Lys til Jordens Ender;
4 Ardınca nərə vurur, Əzəmətli səsi ilə gurlayır, Həniri eşidilir, dayanmadan şimşək çaxır.
efter det brøler hans Røst, med Højhed brager hans Torden; han sparer ikke paa Lyn, imedens hans Stemme høres.
5 Allahın səsi heyrətamiz şəkildə gurlayır, O bizə məlum olmayan böyük işlər görür.
Underfuldt lyder Guds Tordenrøst, han øver Vælde, vi fatter det ej.
6 Çünki “yerə yağ” deyə qara əmr edir, Leysana “şiddətlə tökül” deyir.
Thi han siger til Sneen: »Fald ned paa Jorden!« til Byger og Regnskyl: »Bliv stærke!«
7 Yaratdığı bütün insanlar Onun işlərini bilsinlər deyə Hər kəsin əlini işdən saxlayır.
For alle Mennesker sætter han Segl, at de dødelige alle maa kende hans Gerning.
8 Heyvanlar yuvalarına çəkilir, Öz yerlərində qalır.
De vilde Dyr søger Ly og holder sig i deres Huler:
9 Tufan otağından çıxır, Soyuq şimal yellərindən gəlir.
Fra Kammeret kommer der Storm, fra Nordens Stjerner Kulde.
10 Allahın nəfəsi suları dondurur, Ümman sular buz bağlayır.
Ved Guds Aande bliver der Is, Vandfladen lægges i Fængsel.
11 Buludlara nəm çəkdirərək yükləyir, Buludlar içindən şimşək səpələyir.
Saa fylder han Skyen med Væde, Skylaget spreder hans Lys;
12 Buludlar yer üzündə əmrini yerinə yetirmək üçün Onun istəyi istiqamətində dönüb fırlanır.
det farer hid og did og bugter sig efter hans Tanke og udfører alt, hvad han byder, paa hele den vide Jord,
13 Bəzən insanları cəzalandırmaq üçün, Bəzən torpağı suvarmaq üçün, Bəzən də sevgisini göstərmək üçün yağış göndərir.
hvad enten han slynger det ud som Svøbe, eller han sender det for at velsigne.
14 Əyyub, bunu dinlə, Bir dayan, Allahın heyrətamiz işlərindən düşün.
Job du maa lytte hertil, træd frem og mærk dig Guds Underværker!
15 Allahın buludlar üçün necə nizam qurduğunu bilirsənmi? Buludlarındakı şimşəkdən necə od çıxır?
Fatter du, hvorledes Gud kan magte dem og lade Lys straale frem fra sin Sky?
16 Buludların tarazlığını, Kamil biliyə malik olanın heyrətamiz işlərini bilirsənmi?
Fatter du Skyernes Svæven, den Alvises Underværker?
17 Səmum küləyi dünyanın nəfəsini kəsərkən Paltarın içərisində istidən huşunu itirirsən.
Du, hvis Klæder ophedes, naar Jorden døser ved Søndenvind?
18 Tökmə bürünc ayna kimi möhkəm olan göy qübbəsini Allahla birlikdə sərə bilirsənmi?
Hvælver du Himlen sammen med ham, fast som det støbte Spejl?
19 Ona nə deyəcəyimizi bizə öyrət, Çünki cəhalətimiz üzündən sözlərimiz nizamsızdır.
Lær mig, hvad vi skal sige ham! Intet kan vi faa frem for Mørke.
20 Onunla danışmaq istərəm, bu Ona xəbər verilərmi? Kimsə udulmasını istərmi?
Meldes det ham, at jeg taler? Siger en Mand, at han er fra Samling?
21 Külək qurtaranda, göyü təmizləyəndə Göydə parlayan işığa kimsə baxmaz.
Og nu: Man ser ej Lyset, skygget af mørke Skyer, men et Vejr farer hen og renser Himlen,
22 Şimaldan qızılı parıltı görünür, Allah qüdrətli əzəmətində gəlir.
fra Norden kommer en Lysning. Over Gud er der frygtelig Højhed,
23 Biz Külli-İxtiyarı tapa bilmərik, Qüvvəti möhtəşəmdir. Salehliyi misilsizdir, ədalətlidir, Heç haqsızlıq etmir.
og den Almægtige finder vi ikke. Almægtig og rig paa Retfærd bøjer han ikke Retten;
24 Buna görə insanlar Ondan qorxar, O özünü hikmətli sayanlara baxmaz».
derfor frygter Mennesker ham, men af selv kloge ænser han ingen.
