Əyyub 31
1 Gözlərim üçün əhd etmişəm, Gözüm bir qıza baxarmı?
En pakt hadde jeg gjort med mine øine, at jeg ikke skulde se på en jomfru.
2 İnsan yuxarıdan – Allahdan nə pay alır? İnsana ucalardan – Külli-İxtiyardan nə irs qalır?
Hvad lodd vilde jeg ellers få av Gud i himmelen, eller hvad arv av den Allmektige i det høie?
3 Məgər haqsızların başına fəlakət gəlmir? Məgər fitnəkarların başına bəla gəlmir?
Rammer ikke fordervelse den urettferdige, og ulykke dem som gjør det onde?
4 Məgər O, yollarıma baxmır? Məgər O hər addımımı saymır?
Ser ikke han mine veier, og teller han ikke alle mine skritt?
5 Əgər yalançı olaraq gəzmişəmsə, Ayağım fırıldaq üçün qaçıbsa,
Dersom jeg har faret frem med falskhet, og min fot har hastet til svik
6 Qoy Allah məni haqq tərəzisində çəksin, Kamil olduğumu görsün.
- la Gud veie mig på rettferds vektskål, og han skal se at jeg er uten skyld -
7 Yolumda əyri addım atmışamsa, Gözlərimin ardınca qəlbimi sürükləmişəmsə, Əllərimi ləkələmişəmsə,
dersom mine skritt har bøid av fra veien, og mitt hjerte har fulgt mine øine, og dersom der er nogen flekk på mine hender,
8 Əkdiyimi yadlar yesin, Qoy əkinim kökündən çıxarılsın.
gid da en annen må ete det jeg har sådd, og gid det jeg har plantet, må rykkes op med rot!
9 Əgər qəlbim başqa bir qadına meyl edibsə, Qonşumun qapısını pusmuşamsa,
Dersom mitt hjerte har latt sig dåre for en kvinnes skyld, og jeg har luret ved min næstes dør,
10 Qoy arvadım başqasının taxılını üyütsün, Qoy onunla başqa kişilər yatsın.
gid da min hustru må male korn for en annen, og andre menn bøie sig over henne!
11 Axı bu bir xəcalət olardı, Məhkəməyə veriləsi bir günah sayılardı.
For slikt er en skjenselsdåd, det er en misgjerning, hjemfalt til dom;
12 Çünki bu Həlak yerinədək yandırıb-yaxan bir alovdur. Bu bütün barımı kökündən çıxarardı.
det er en ild som fortærer like til avgrunnen; alt mitt gods skulde den gjøre ende på.
13 Əgər mənimlə çəkişəndə Nökərlərimin və kənizlərimin Haqqını yemişəmsə,
Har jeg krenket min træls og min trælkvinnes rett, når de hadde nogen trette med mig?
14 Allah ayağa qalxanda Mən nə edə bilərəm? Məni yoxlayanda nə cavab verərəm?
Hvad skulde jeg da gjøre om Gud stod op, og hvad skulde jeg svare ham om han gransket saken?
15 Anamın bətnində məni yaradan Onu yaratmayıbmı? Bətndən bizə quruluş verən O olmayıbmı?
Har ikke han som skapte mig i mors liv, skapt også dem, og har ikke en og den samme dannet oss i mors liv?
16 Əgər yoxsulların istədiklərini bir kənara qoymuşamsa, Dul qadının ümidini qırmışamsa,
Har jeg nektet fattigfolk det de ønsket, og latt enkens øine tæres bort?
17 Bir tikəmi özüm yeyib Yetimə verməmişəmsə,
Har jeg ett mitt brød alene, så den farløse ikke fikk ete av det?
18 Gəncliyimdən bəri yetimlərə atalıq etməmişəmsə, Doğulandan bəri dul qadına yol göstərməmişəmsə,
Nei, fra min ungdom av vokste han op hos mig som hos en far, og fra min mors liv av førte jeg henne ved hånden.
19 Paltarı olmadığı üçün canı ağrıyan, Ya örtüyə möhtac qalan yoxsulları görəndə
Har jeg kunnet se en ulykkelig uten klær eller en fattig uten et plagg å ha på sig?
20 Qoyunlarımın yunu ilə onları isitməmişəmsə, Onlar da mənə ürəkdən alqış etməyiblərsə,
Måtte ikke hans lender velsigne mig, fordi han fikk varme sig med ull av mine får?
21 Məhkəmədə sözü keçən olduğum üçün Yetimə əl qaldırmışamsa,
Har jeg løftet min hånd mot den farløse, fordi jeg var viss på å få medhold i retten?
22 Qollarım qırılıb çiyinlərimdən düşsün, Qoy qolum lüləsindən sınsın.
Gid da min skulder må falle fra sitt ledd, og min arm bli brutt løs fra sin skål!
23 Çünki Allahın bəlasından qorxuram, Əzəməti qarşısında dayana bilmərəm.
For Guds straff fylte mig med redsel, og mot hans velde maktet jeg intet.
24 Əgər qızıla ümid bağlamışamsa, Saf qızıla “ümidim sənsən” demişəmsə,
Har jeg satt mitt håp til gullet og sagt til gullklumpen: Du er min tillit?
25 Əgər bol sərvətimə görə, Əlimin gəlirinin çoxluğuna görə sevinmişəmsə,
Har jeg gledet mig fordi min rikdom blev stor, og fordi min hånd vant mig meget gods?
26 Əgər parlayan günəşə, İşıq saçaraq dövran edən aya baxıb,
Når jeg så sollyset, hvorledes det strålte, og månen, hvor herlig den skred frem,
27 Könlümün meylini gizlicə azdırıb, Sitayiş etmək üçün əlimlə onlara Öpüş yollamışamsa,
blev da mitt hjerte dåret i lønndom, så jeg sendte dem håndkyss?
28 Bu da məni ittiham edən günah sayılardı, Çünki ucalarda olan Allahı danmış olardım.
Nei, også det vilde være en misgjerning, hjemfalt til dom; for da hadde jeg fornektet Gud i det høie.
29 Əgər düşmənlərimin bədbəxtliyinə sevinmişəmsə, Başına bəla gəldi deyə fərəhlənmişəmsə,
Har jeg gledet mig ved min fiendes uferd og jublet når ulykken rammet ham?
30 Kiminsə canına qarğış yağdıraraq Dilimə günah işlətməyə yol vermişəmsə,
Nei, jeg tillot ikke min munn å synde ved å forbanne ham og ønske ham døden.
31 Evimdəki insanlar “Əyyubun verdiyi ətlə Qarnını doyurmayan varmı?” deyə soruşmayıblarsa,
Må ikke mine husfolk vidne at enhver fikk mette sig ved mitt bord?
32 – Heç bir yadelli gecəni küçədə keçirməzdi, Qapım həmişə yoldan keçənlərin üzünə açıq idi –
Aldri måtte en fremmed ligge utenfor mitt hus om natten; jeg åpnet mine dører for den veifarende.
33 Əgər təqsirimi gizlətmişəmsə, Adəm kimi üsyankarlığımı ört-basdır etmişəmsə,
Har jeg, som mennesker pleier, skjult mine synder og dulgt min misgjerning i min barm,
34 Camaatdan qorxduğum üçün, El qınağından dəhşətə gəldiyim üçün Dinməzcə bayıra çıxmamışamsa…
fordi jeg fryktet den store mengde og var redd for de fornemme slekters forakt, så jeg tidde stille og ikke gikk ut av min dør?
35 Kaş məni bir eşidən olaydı! Bu sözümü təsdiq edirəm, Qoy Külli-İxtiyar mənə bir cavab versin! Əleyhdarım bunu tumara yazıb əlimə versin.
Å, om jeg hadde nogen som vilde høre på mig! Se, her er min underskrift, la den Allmektige svare mig! Å, om jeg hadde det skrift min motpart har satt op!
36 Şübhəsiz, bu tumarı çiynimdə gəzdirərdim, Başıma tac edərdim.
Sannelig, jeg skulde ta det på min skulder, jeg skulde feste det til mitt hode som en krone;
37 Onda atdığım hər addımı Allaha bildirərdim, Mən bir şahzadə kimi Onun yanına gedərdim.
jeg skulde gjøre ham regnskap for alle mine skritt, som en fyrste skulde jeg møte ham.
38 Torpağım da məndən fəryad edirsə, Kotanın açdığı yarıqlar əlimdən bir ağızdan ağlayırsa,
Dersom min aker skriker over mig, og alle dens furer gråter,
39 Pulunu vermədən məhsulu yemişəmsə, Buranın sakinlərinin ürəyini qırmışamsa,
dersom jeg har fortæret dens grøde uten betaling og utslukket dens eiers liv,
40 Qoy sahəmdə buğda yerinə tikan, Arpa yerinə alaq bitsin». Əyyubun söhbəti sona yetdi.
gid det da må vokse torner på min aker istedenfor hvete og ugress istedenfor bygg! Her ender Jobs ord.
