Əyyub 31
1 Gözlərim üçün əhd etmişəm, Gözüm bir qıza baxarmı?
Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se paa en Jomfru;
2 İnsan yuxarıdan – Allahdan nə pay alır? İnsana ucalardan – Külli-İxtiyardan nə irs qalır?
hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?
3 Məgər haqsızların başına fəlakət gəlmir? Məgər fitnəkarların başına bəla gəlmir?
Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udaadsmændene Modgang?
4 Məgər O, yollarıma baxmır? Məgər O hər addımımı saymır?
Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?
5 Əgər yalançı olaraq gəzmişəmsə, Ayağım fırıldaq üçün qaçıbsa,
Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig —
6 Qoy Allah məni haqq tərəzisində çəksin, Kamil olduğumu görsün.
paa Rettens Vægtskaal veje han mig, saa Gud kan kende min Uskyld —
7 Yolumda əyri addım atmışamsa, Gözlərimin ardınca qəlbimi sürükləmişəmsə, Əllərimi ləkələmişəmsə,
er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,
8 Əkdiyimi yadlar yesin, Qoy əkinim kökündən çıxarılsın.
da gid jeg maa saa og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!
9 Əgər qəlbim başqa bir qadına meyl edibsə, Qonşumun qapısını pusmuşamsa,
Blev jeg en Daare paa Grund af en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,
10 Qoy arvadım başqasının taxılını üyütsün, Qoy onunla başqa kişilər yatsın.
saa dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!
11 Axı bu bir xəcalət olardı, Məhkəməyə veriləsi bir günah sayılardı.
Thi sligt var Skændselsdaad, Brøde, der drages for Retten,
12 Çünki bu Həlak yerinədək yandırıb-yaxan bir alovdur. Bu bütün barımı kökündən çıxarardı.
ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!
13 Əgər mənimlə çəkişəndə Nökərlərimin və kənizlərimin Haqqını yemişəmsə,
Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, naar de trættede med mig,
14 Allah ayağa qalxanda Mən nə edə bilərəm? Məni yoxlayanda nə cavab verərəm?
hvad skulde jeg da gøre, naar Gud stod op, hvad skulde jeg svare, naar han saa efter?
15 Anamın bətnində məni yaradan Onu yaratmayıbmı? Bətndən bizə quruluş verən O olmayıbmı?
Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?
16 Əgər yoxsulların istədiklərini bir kənara qoymuşamsa, Dul qadının ümidini qırmışamsa,
Har jeg afslaaet ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,
17 Bir tikəmi özüm yeyib Yetimə verməmişəmsə,
var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf —
18 Gəncliyimdən bəri yetimlərə atalıq etməmişəmsə, Doğulandan bəri dul qadına yol göstərməmişəmsə,
nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.
19 Paltarı olmadığı üçün canı ağrıyan, Ya örtüyə möhtac qalan yoxsulları görəndə
Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe —
20 Qoyunlarımın yunu ilə onları isitməmişəmsə, Onlar da mənə ürəkdən alqış etməyiblərsə,
visselig nej, hans Hofter velsigned mig, naar han varmed sig i Uld af mine Lam.
21 Məhkəmədə sözü keçən olduğum üçün Yetimə əl qaldırmışamsa,
Har jeg løftet min Baand mod en faderløs, fordi jeg var vis paa Medhold i Retten,
22 Qollarım qırılıb çiyinlərimdən düşsün, Qoy qolum lüləsindən sınsın.
saa falde min Skulder fra Nakken, saa rykkes min Arm af Led!
23 Çünki Allahın bəlasından qorxuram, Əzəməti qarşısında dayana bilmərəm.
Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og naar han rejste sig, magted jeg intet!
24 Əgər qızıla ümid bağlamışamsa, Saf qızıla “ümidim sənsən” demişəmsə,
Har jeg slaaet min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,
25 Əgər bol sərvətimə görə, Əlimin gəlirinin çoxluğuna görə sevinmişəmsə,
var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Haand fik sanket saa meget,
26 Əgər parlayan günəşə, İşıq saçaraq dövran edən aya baxıb,
saa jeg, hvorledes Sollyset straaled, eller den herligt skridende Maane,
27 Könlümün meylini gizlicə azdırıb, Sitayiş etmək üçün əlimlə onlara Öpüş yollamışamsa,
og lod mit Hjerte sig daare i Løn, saa jeg hylded dem med Kys paa min Haand —
28 Bu da məni ittiham edən günah sayılardı, Çünki ucalarda olan Allahı danmış olardım.
ogsaa det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.
29 Əgər düşmənlərimin bədbəxtliyinə sevinmişəmsə, Başına bəla gəldi deyə fərəhlənmişəmsə,
Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, naar han ramtes af Vanheld —
30 Kiminsə canına qarğış yağdıraraq Dilimə günah işlətməyə yol vermişəmsə,
nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, saa jeg bandende kræved hans Sjæl.
31 Evimdəki insanlar “Əyyubun verdiyi ətlə Qarnını doyurmayan varmı?” deyə soruşmayıblarsa,
Har min Husfælle ej maattet sige: »Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord« —
32 – Heç bir yadelli gecəni küçədə keçirməzdi, Qapım həmişə yoldan keçənlərin üzünə açıq idi –
nej, den fremmede laa ej ude om Natten, jeg aabned min Dør for Vandringsmænd.
33 Əgər təqsirimi gizlətmişəmsə, Adəm kimi üsyankarlığımı ört-basdır etmişəmsə,
Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, saa jeg dulgte min Brøde i Brystet
34 Camaatdan qorxduğum üçün, El qınağından dəhşətə gəldiyim üçün Dinməzcə bayıra çıxmamışamsa…
af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, saa jeg blev inden Døre i Stilhed! —
35 Kaş məni bir eşidən olaydı! Bu sözümü təsdiq edirəm, Qoy Külli-İxtiyar mənə bir cavab versin! Əleyhdarım bunu tumara yazıb əlimə versin.
Ak, var der dog en, der hørte paa mig! Her er mit Bomærke — lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!
36 Şübhəsiz, bu tumarı çiynimdə gəzdirərdim, Başıma tac edərdim.
Sandelig, tog jeg det paa min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,
37 Onda atdığım hər addımı Allaha bildirərdim, Mən bir şahzadə kimi Onun yanına gedərdim.
svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.
38 Torpağım da məndən fəryad edirsə, Kotanın açdığı yarıqlar əlimdən bir ağızdan ağlayırsa,
Har min Mark maattet skrige over mig og alle Furerne græde,
39 Pulunu vermədən məhsulu yemişəmsə, Buranın sakinlərinin ürəyini qırmışamsa,
har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,
40 Qoy sahəmdə buğda yerinə tikan, Arpa yerinə alaq bitsin». Əyyubun söhbəti sona yetdi.
saa gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.
