Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
Mas ahora los más mozos de días que yo, se rien de mí, cuyos padres yo desdeñara de ponerlos con los perros de mi ganado,
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
Porque ¿para qué había yo menester la fuerza de sus manos, en los cuales pereció el tiempo?
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
Por causa de la pobreza y de la hambre solos: que huían a la soledad, al lugar tenebroso, asolado y desierto.
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
Que cogían malvas entre los árboles, y raíces de enebros para calentarse.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
Eran echados de entre las gentes, y todos les daban grita como a ladrón.
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
Que habitaban en las barrancas de los arroyos, en las cavernas de la tierra, y en las piedras.
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
Que bramaban entre las matas, y se congregaban debajo de las espinas.
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
Hijos de viles, y hombres sin nombre: mas bajos que la misma tierra.
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
Y ahora yo soy su canción, y soy hecho a ellos refrán.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
Abomínanme, aléjanse de mí; y aun de mi rostro no detuvieron su saliva.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
Porque Dios desató mi cuerda, y me afligió; y quitaron el freno delante de mi rostro.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
A la mano derecha se levantaron los muchachos; rempujaron mis pies, y pisaron sobre mí las sendas de su contrición.
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
Mi senda derribaron: aprovecháronse de mi quebrantamiento; contra los cuales no hubo ayudador.
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
Vinieron como por portillo ancho: revolviéronse por mi calamidad.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
Turbaciones se convirtieron sobre mí: combatieron como un viento mi voluntad, y mi salud como nube que pasa.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
Y ahora mi alma está derramada en mí: días de aflicción me han comprendido.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
De noche taladra sobre mí mis huesos, y mis pulsos no reposan.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
Con la grandeza de la fuerza del dolor mi vestidura es mudada; cíñeme como el collar de mi ropa.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
Derribóme en el lodo, y soy semejante al polvo, y a la ceniza.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
Clamo a ti, y no me oyes: me presento, y no me echas de ver.
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
Háste tornado cruel para mí: con la fortaleza de tu mano me amenazas.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
Levantásteme, e hicísteme cabalgar sobre el viento, y derretiste en mí el ser.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
Porque yo conozco que me tornas a la muerte, y a la casa determinada a todo viviente.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
Mas él no extenderá la mano contra el sepulcro; ¿clamarán los sepultados cuando él los quebrantare?
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
¿No lloré yo al afligido, y mi alma no se entristeció sobre el menesteroso?
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
Cuando esperaba el bien, entonces me vino el mal; y cuando esperaba la luz, vino la oscuridad.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
Mis entrañas hierven, y no reposan: previniéronme días de aflicción.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
Denegrido anduve, y no por el sol: levantéme en la congregación, y clamé.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
Hermano fui de los dragones, y compañero de las hijas del avestruz.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
Mi cuero está denegrido sobre mí, y mis huesos se secaron con sequedad.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
Y mi arpa se tornó en luto, y mi órgano en voz de lamentantes.
