Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
“Mas ahora se ríen de mí los que tienen menos años que yo, a cuyos padres yo hubiera desdeñado de tomar como perros para mi ganado.
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
Aun la fuerza de sus manos ¿de qué me habría servido? ya que carecen ellos de todo vigor.
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
Muertos de miseria y de hambre roen el yermo, la tierra desolada y vacía.
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
Recogen frutos amargos de arbustos, y se sustentan con raíces de retama.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
Expulsados de la sociedad, y perseguidos con gritos habitan como ladrones,
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
en los barrancos de los torrentes, en las cuevas de la tierra y en las breñas.
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
Entre la maleza lanzan sus gritos, y se reúnen bajo las zarzas.
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
Son hombres insensatos, hijos de gente sin nombre, echados del país a viva fuerza.
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
Y ahora soy escarnecido por ellos y el objeto de sus pullas.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
Me abominan, se apartan de mí; y no se avergüenzan de escupirme en la cara.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
Han perdido todo freno, me humillan y pierden todo respeto en mi presencia.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
A mi derecha se levanta el populacho; hacen vacilar mis pies; traman contra mí maquinaciones para perderme.
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
Me cortan el camino, procuran mi caída; nadie me presta auxilio contra ellos.
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
Como por brecha ancha irrumpen, se revuelcan entre los escombros.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
Me han acometido terrores, y como el viento se llevan mi nobleza; cual nube pasó mi prosperidad.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
Ahora mi vida se derrama dentro de mí, se han apoderado de mí días aciagos.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
La noche me taladra los huesos, y no me dan tregua los que me roen.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
Su gran muchedumbre ha desfigurado mi vestido; me ciñen como el cabezón de mi túnica.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
Me han echado en el lodo, soy como el polvo y la ceniza.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
A Ti clamo por auxilio, y Tú no me respondes; permanezco en pie, y Tú me miras (con indiferencia).
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
Te has tornado para mí en enemigo, y me persigues con todo tu poder.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
Me alzas sobre el viento, y me haces cabalgar; me sacudes sin darme sostén.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
Porque bien sé que me entregarás a la muerte, a la casa adonde van a parar todos los vivientes.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
Sin embargo el que va a perecer ¿no extiende su mano? en su aflicción ¿no pide auxilio?
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
¿No lloraba yo con el atribulado? ¿no se afligía mi alma por el pobre?
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
Pero esperando el bien, me vino el mal; aguardando la luz he quedado cubierto de tinieblas.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
Mis entrañas se abrazan sin descanso; me han sobrevenido días de aflicción.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
Ando como quien está de luto, sin alegría, me levanto en la asamblea para clamar por auxilio.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
Soy ahora hermano de los chacales, y compañero de los avestruces.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
Ennegrecida se me cae la piel, y mis huesos se consumen por la fiebre.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
El son de mi cítara se ha trocado en lamentos, y mi flauta en voz de llanto.”
