Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
Porém agora riem de mim os mais jovens do que eu, cujos pais eu havia desdenhado até de os pôr com os cães de meu rebanho.
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
De que também me serviria força de suas mãos, nos quais o vigor já pereceu?
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
Por causa da pobreza e da fome andavam sós; roem na terra seca, no lugar desolado e deserto em trevas.
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
Que colhiam malvas entre os arbustos, e seu alimento eram as raízes dos zimbros.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
Do meio [das pessoas] eram expulsos, e gritavam contra eles, como a um ladrão.
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
Habitavam nos barrancos dos ribeiros secos, nos buracos da terra, e nas rochas.
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
Bramavam entre os arbustos, e se ajuntavam debaixo das urtigas.
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
Eram filhos de tolos, filhos sem nome, e expulsos de [sua] terra.
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
Porém agora sirvo-lhes de chacota, e sou para eles um provérbio de escárnio.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
Eles me abominam [e] se afastam de mim; porém não hesitam em cuspir no meu rosto.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
Pois [Deus] desatou minha corda, e me oprimiu; por isso tiraram [de si] todo constrangimento perante meu rosto.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
À direita os jovens se levantam; empurram meus pés, e preparam contra mim seus caminhos de destruição.
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
Destroem meu caminho, e promovem minha miséria, sem necessitarem que alguém os ajude.
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
Eles vêm [contra mim] como que por uma brecha larga, [e] revolvem-se entre a desolação.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
Pavores se voltam contra mim; perseguem minha honra como o vento, e como nuvem passou minha prosperidade.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
Por isso agora minha alma se derrama em mim; dias de aflição têm me tomado.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
De noite meus ossos se furam em mim, e meus pulsos não descansam.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
Por grande força [de Deus] minha roupa está estragada; ele me prendeu como a gola de minha roupa.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
Lançou-me na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
Clamo a ti, porém tu não me respondes; eu fico de pé, porém tu ficas [apenas] olhando para mim.
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
Tu te tornaste cruel para comigo; com a força de tua mão tu me atacas.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
Levantas-me sobre o vento, [e] me fazes cavalgar [sobre ele]; e dissolves o meu ser.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
Porque eu sei que me levarás à morte; e à casa determinada a todos os viventes.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
Porém não se estende a mão para quem está em ruínas, quando clamam em sua opressão?
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
Por acaso eu não chorei pelo que estava em dificuldade, [e] minha alma não se angustiou pelo necessitado?
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
Quando eu esperava o bem, então veio o mal; quando eu esperava a luz, veio a escuridão.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
Minhas entranhas fervem, e não se aquietam; dias de aflição me confrontam.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
Ando escurecido, mas não pelo sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
Minha pele se escureceu sobre mim, e meus ossos se inflamam de febre.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
Por isso minha harpa passou a ser para lamentação, e minha flauta para vozes dos que choram.
