Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
Men no er eg til spott for deim som yngre er av år enn eg; eg deira feder ikkje fann verdige plass hjå gjætarhunden.
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
Magtlause er og deira hender, og deira saft og kraft er burte;
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
Dei magre er av naud og svolt, dei gneg i turre øydemarki som alt i går var reine audni,
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
og plukkar melde millom kjørri og hev til føda einerot.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
Frå folket vert dei jaga burt, fær tjuvemann slengt etter seg.
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
Dei gøymer seg i fæle gil, i holor uti jord og fjell;
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
og millom buskor skrålar dei og samlast under netlerunnar;
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
ei ætt av dårar og namnlause som ein helst piskar ut or landet.
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
No er eg slengjestev for deim, eit ordtak hev for deim eg vorte.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
Dei styggjest ved meg, held seg burte og sparer ei å sputta på meg.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
Utan all blygd dei krenkjer meg, hiv av kvart band framfor mi åsyn.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
Eit utjo reiser seg til høgre, dei spenner mine føter burt, og legg ulukke-vegar mot meg.
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
Og stigen min den bryt dei upp og hjelper til med mi ulukka, dei som er hjelpelause sjølv.
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
Som gjenom vide murbrot kjem dei, velter seg fram med bråk og brak.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
Imot meg vender rædslor seg, mi æra elter dei som stormen, mi velferd kvarv som lette sky.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
No jamrar seg mi sjæl i meg; usæle dagar held meg fast.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
Natti gneg mine knokar av meg, min verk, mi pina aldri søv.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
Ved allmagt vert min klædnad vanstelt, heng tett som skjortekragen kring meg.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
Han kasta meg i skarnet ned; og eg ser ut som mold og oska.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
Eg skrik til deg, du svarar ikkje, eg stend der, og du stirer på meg.
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
Hard hev du vorte imot meg, du stri’r mot meg med veldug hand.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
Du let meg fara burt i stormen, du let meg tynast i hans brus.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
Eg veit du fører meg til dauden, der alt som liver samlast lyt.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
Kven kavar ikkje når han søkk? Kven ropar ikkje ut i fåren?
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
Gret eg’kje sjølv med den fortrykte, og syrgde yver fatigmann?
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
Eg vona godt, men det kom vondt, eg venta ljos, men myrker kom.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
Det kokar allstødt i mitt indre, ulukkedagen møter meg.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
Svart gjeng eg kring, men ikkje solbrend, eg ris i flokken, skrik um hjelp.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
Bror åt sjakalar hev eg vorte, til strussar eg ein frende er.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
Mi hud er svart og flaknar av; det brenn i mine bein av hite.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
Min cither hev eg bytt i sorg, og fløyta mi med gråtar-mål.
