Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
Mais, maintenant, des hommes plus jeunes que moi se moquent de moi, des hommes dont je n'aurais pas daigné mettre les pères avec les chiens de mon troupeau.
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
Et qu'aurais-je pu faire de la force de leurs mains? En eux avait péri toute vigueur.
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
Exténués par la disette et la faim, ils broutent les lieux arides, depuis longtemps désolés et déserts.
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
Ils cueillent l'herbe sauvage près des buissons, et la racine des genêts est leur nourriture.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
On les chasse du milieu des hommes; on crie après eux comme après un larron;
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
Ils habitent dans des torrents affreux, dans les trous de la terre, et parmi les rochers.
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
On les entend braire dans les buissons, ils s'étendent pêle-mêle sous les chardons;
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
Race impie, race sans nom, qui avait été chassée du pays!
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
Et maintenant je suis le sujet de leurs chansons, et je fais la matière de leurs propos.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
Ils m'ont en horreur, ils s'éloignent de moi; ils ne craignent pas de me cracher au visage.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
Parce que Dieu a détendu la corde de mon arc et m'a humilié, ils ont secoué tout frein devant moi.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
Cette engeance se lève à ma droite; ils poussent mes pieds; ils construisent contre moi des routes pour me nuire;
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
Ils rompent mon chemin, ils aident à ma ruine, eux à qui personne ne porterait secours.
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
Ils arrivent comme par une large brèche, ils se précipitent au milieu du fracas.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
Toutes les terreurs se tournent contre moi, elles poursuivent ma prospérité comme le vent, et mon bonheur a passé comme un nuage!
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
Et maintenant mon âme se fond en moi, les jours d'affliction m'ont atteint;
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
La nuit perce mes os et les détache, et ceux qui me rongent ne dorment pas.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
Par la violence extrême de mon mal, mon vêtement se déforme; il me serre comme le col de ma tunique.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
Dieu m'a jeté dans la boue, et je ressemble à la poussière et à la cendre.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
Je crie vers toi, et tu ne me réponds pas; je me tiens debout devant toi, et tu me considères!
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
Tu es devenu cruel pour moi; tu t'opposes à moi avec toute la force de ton bras.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
Tu m'enlèves, tu me fais chevaucher sur le vent, et tu me fais fondre au bruit de la tempête.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
Oui, je sais bien que tu m'amènes à la mort, et dans la demeure, rendez-vous de tous les vivants.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
Seulement, n'étendrait-on pas la main au milieu de la ruine? Et, dans sa calamité, ne serait-il donc pas permis de pousser un cri?
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
Ne pleurais-je pas sur l'homme qui passait de mauvais jours? Mon âme n'était-elle pas affligée à cause du pauvre
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
J'ai attendu le bonheur, et le malheur est arrivé. J'espérais la lumière, et les ténèbres sont venues.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
Mes entrailles bouillonnent sans repos; les jours d'affliction m'ont assailli.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
Je marche tout noirci, et non par le soleil. Je me lève dans l'assemblée, et je crie.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
Je suis devenu le frère des chacals, et le compagnon des autruches.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
Ma peau se noircit et tombe. Mes os sont brûlés par la fièvre.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
Ma harpe s'est changée en deuil, et mon luth en voix de pleurs.
