Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
Et maintenant!… je suis la risée de plus jeunes que moi, De ceux dont je dédaignais de mettre les pères Parmi les chiens de mon troupeau.
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
Mais à quoi me servirait la force de leurs mains? Ils sont incapables d’atteindre la vieillesse.
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
Desséchés par la misère et la faim, Ils fuient dans les lieux arides, Depuis longtemps abandonnés et déserts;
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
Ils arrachent près des arbrisseaux les herbes sauvages, Et ils n’ont pour pain que la racine des genêts.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
On les chasse du milieu des hommes, On crie après eux comme après des voleurs.
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
Ils habitent dans d’affreuses vallées, Dans les cavernes de la terre et dans les rochers;
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
Ils hurlent parmi les buissons, Ils se rassemblent sous les ronces.
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
Êtres vils et méprisés, On les repousse du pays.
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
Et maintenant, je suis l’objet de leurs chansons, Je suis en butte à leurs propos.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
Ils ont horreur de moi, ils se détournent, Ils me crachent au visage.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
Ils n’ont plus de retenue et ils m’humilient, Ils rejettent tout frein devant moi.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
Ces misérables se lèvent à ma droite et me poussent les pieds, Ils se fraient contre moi des sentiers pour ma ruine;
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
Ils détruisent mon propre sentier et travaillent à ma perte, Eux à qui personne ne viendrait en aide;
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
Ils arrivent comme par une large brèche, Ils se précipitent sous les craquements.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
Les terreurs m’assiègent; Ma gloire est emportée comme par le vent, Mon bonheur a passé comme un nuage.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
Et maintenant, mon âme s’épanche en mon sein, Les jours de la souffrance m’ont saisi.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
La nuit me perce et m’arrache les os, La douleur qui me ronge ne se donne aucun repos,
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
Par la violence du mal mon vêtement perd sa forme, Il se colle à mon corps comme ma tunique.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
Dieu m’a jeté dans la boue, Et je ressemble à la poussière et à la cendre.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
Je crie vers toi, et tu ne me réponds pas; Je me tiens debout, et tu me lances ton regard.
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
Tu deviens cruel contre moi, Tu me combats avec la force de ta main.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
Tu me soulèves, tu me fais voler au-dessus du vent, Et tu m’anéantis au bruit de la tempête.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
Car, je le sais, tu me mènes à la mort, Au rendez-vous de tous les vivants.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
Mais celui qui va périr n’étend-il pas les mains? Celui qui est dans le malheur n’implore-t-il pas du secours?
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
N’avais-je pas des larmes pour l’infortuné? Mon cœur n’avait-il pas pitié de l’indigent?
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
J’attendais le bonheur, et le malheur est arrivé; J’espérais la lumière, et les ténèbres sont venues.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
Mes entrailles bouillonnent sans relâche, Les jours de la calamité m’ont surpris.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
Je marche noirci, mais non par le soleil; Je me lève en pleine assemblée, et je crie.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
Je suis devenu le frère des chacals, Le compagnon des autruches.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
Ma peau noircit et tombe, Mes os brûlent et se dessèchent.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
Ma harpe n’est plus qu’un instrument de deuil, Et mon chalumeau ne peut rendre que des sons plaintifs.
