Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
Et maintenant, je suis la risée d’hommes plus jeunes que moi, dont je n’aurais pas daigné mettre les pères parmi les chiens de mon troupeau.
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
Qu’aurais-je fait de la force de leurs bras? Ils sont privés de toute vigueur.
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
Desséchés par la misère et la faim, ils broutent le désert, un sol depuis longtemps aride et désolé.
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
Ils cueillent sur les buissons des bourgeons amers, ils n’ont pour pain que la racine des genêts.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
On les écarte de la société des hommes, on crie après eux comme après le voleur.
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
Ils habitent dans d’affreuses vallées, dans les cavernes de la terre et les rochers.
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
On entend leurs cris sauvages parmi les broussailles, ils se couchent ensemble sous les ronces:
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
gens insensés, race sans nom, bannis avec mépris de la terre habitée!
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
Et maintenant je suis l’objet de leurs chansons, je suis en butte à leurs propos.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
Ils ont horreur de moi, ils me fuient, ils ne détournent pas leur crachat de mon visage.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
Ils se donnent libre carrière pour m’outrager, ils rejettent tout frein devant moi.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
Des misérables se lèvent à ma droite, ils cherchent à ébranler mes pieds, ils frayent jusqu’à moi leurs routes meurtrières.
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
Ils ont bouleversé mes sentiers, ils travaillent à ma ruine, eux à qui personne ne porterait secours.
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
Ils fondent sur moi, comme par une large brèche, ils se précipitent parmi les décombres.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
Les terreurs m’assiègent, ma prospérité est emportée comme un souffle, mon bonheur a passé comme un nuage.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
Et maintenant, mon âme s’épanche en moi, les jours d’affliction m’ont saisi.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
La nuit perce mes os, les consume, le mal qui me ronge ne dort pas.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
Par sa violence, mon vêtement a perdu sa forme, il me serre comme une tunique.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
Dieu m’a jeté dans la fange, je suis comme la poussière et la cendre.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
Je crie vers toi, et tu ne me réponds pas; je me tiens debout, et tu me regardes avec indifférence.
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
Tu deviens cruel à mon égard, tu m’attaques avec toute la force de ton bras.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
Tu m’enlèves, tu me fais voler au gré du vent, et tu m’anéantis dans le fracas de la tempête.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
Car, je le sais, tu me mènes à la mort, au rendez-vous de tous les vivants.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
Cependant celui qui va périr n’étendra-t-il pas les mains et, dans sa détresse, ne poussera-t-il pas un cri?
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
N’avais-je pas des larmes pour l’infortuné? Mon cœur ne s’est-il pas attendri sur l’indigent?
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
J’attendais le bonheur, et le malheur est arrivé; j’espérais la lumière, et les ténèbres sont venues.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
Mes entrailles bouillonnent sans relâche, les jours d’affliction ont fondu sur moi.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
Je marche dans le deuil, sans soleil; si je me lève dans l’assemblée, c’est pour pousser des cris.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
Je suis devenu le frère des chacals, le compagnon des filles de l’autruche.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
Ma peau livide tombe en lambeaux, mes os sont brûlés par un feu intérieur.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
Ma cithare ne rend plus que des accords lugubres, mon chalumeau que des sons plaintifs.
