Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
“But now men who are younger than I am make fun of me— men whose fathers I greatly despised, with the result that I would not even have allowed them to help my dogs guard my sheep.
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
They were men who were old and (weak/worn out); so (what could I gain from them working for me?/I would have gained nothing from them working for me.) [RHQ]
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
They were very poor and hungry, with the result that they chewed on roots [at night] in dry and desolate places.
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
They pulled up plants in the desert [and ate them] and warmed themselves by [burning] the roots of broom trees.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
Everyone shouted at them as though they were thieves and expelled them [from their areas].
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
They were forced to live in caves in the hills, in holes in the ground, and in the sides of cliffs.
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
In the bushes they howled [like animals because they were hungry], and they huddled together under thornbushes.
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
They were people without good sense, whose names no one knows; they have been expelled from the land [where they were born].
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
“And now their [children] sing songs to make fun of me. They tell jokes about me.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
They are disgusted with me, and they [usually] stay away from me, [but when they see me, ] they are happy to spit in my face.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
Because [it is as though] [MET] God has cut my bowstring, [he has caused me to be unable to defend myself, ] and he has humbled me, and my enemies have done to me whatever they wanted.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
(Gangs/Groups of violent youths) attack me and force me to run away; they prepare to destroy me.
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
They prevent me from escaping, and they [do] not [need] anyone to help them (OR, there is no one to help me).
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
[It is as though I am a city wall and] [SIM] they have broken through the wall, and they have come crashing down on me.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
I am very terrified; My dignity/honor has been taken away as though [SIM] [it has been] blown away by the wind, and my prosperity has disappeared like [SIM] clouds disappear.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
“And now I [SYN] am about to die [IDM]; I suffer every day.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
My bones ache during the night, and the pain that torments me never stops.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
[It is as though God] seizes my clothes and chokes me with the collar of my coat.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
He has thrown me into the mud; I am [not worth anything more than] dust and ashes.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
“I cry out to God, but he does not answer/help me; I stand up [and pray], but he does not pay any attention.
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
He acts very cruelly toward me; with all of his power [MTY] he causes me to suffer.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
He [allows] the wind to lift me up and blow me away, and he tosses me up and down in a violent storm.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
I know that he will cause me to die, which is what happens to everyone [MTY] who is alive.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
“When people experience disasters, and they sit on a pile of ruins and cry out for help, others surely [RHQ] reach out their hand to help them.
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
[That is what I did previously]. I wept for people who were experiencing troubles, and I felt sorry for poor/needy people.
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
But when I expected good things [to happen to me], evil things happened; when I waited for light/happiness, all I experienced was darkness/unhappiness [MET].
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
I am very distressed [IDM], all the time; I suffer every day.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
I go about very discouraged; I stand up and plead for people to help me.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
My wailing sounds as sad as [MET] the cries of jackals/foxes and ostriches.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
My skin has become dark/black and is peeling off, and I have a fever [which causes my body to feel like it is] burning.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
Previously, I played joyful music on my harp and with my flute, but now I play only the sad music of those who mourn.”
