Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
“And now, laughed at me, Have the younger in days than I, Whose fathers I have loathed to set With the dogs of my flock.
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
Also—the power of their hands, why [is it] to me? On them old age has perished.
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
With want and with harsh famine, They are gnawing a dry place [in] the recent night, [In] desolation and ruin,
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
Those cropping mallows near a shrub, And their food [is] root of broom trees.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
They are cast out from the midst (They shout against them as a thief),
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
To dwell in a frightful place of valleys, Holes of earth and clefts.
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
They groan among shrubs, They are gathered together under nettles.
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
Sons of folly—even sons without name, They have been struck from the land.
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
And now, I have been their song, And I am to them for a byword.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
They have detested me, They have kept far from me, And from before me have not spared to spit.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
Because He loosed His cord and afflicts me, And the bridle from before me, They have cast away.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
A brood arises on the right hand, They have cast away my feet, And they raise up against me, Their paths of calamity.
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
They have broken down my path, They profit by my calamity: He has no helper.
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
They come as a wide breach, Under the desolation have rolled themselves.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
He has turned terrors against me, It pursues my abundance as the wind, And as a thick cloud, My safety has passed away.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
And now, in me my soul pours itself out, Days of affliction seize me.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
[At] night my bone has been pierced in me, And my gnawing [pain] does not lie down.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
By the abundance of power, Is my clothing changed, As the mouth of my coat it girds me.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
Casting me into mire, And I have become like dust and ashes.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
I cry to You, And You do not answer me, I have stood, and You consider me.
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
You are turned to be fierce to me, With the strength of Your hand, You oppress me.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
You lift me up, You cause me to ride on the wind, And You melt—You level me.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
For I have known You bring me back [to] death, And [to] the house appointed for all living.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
Surely not against the heap Does He send forth the hand, Though they have safety in its ruin.
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
Did I not weep for him whose day is hard? My soul has grieved for the needy.
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
When I expected good, then comes evil, And I wait for light, and darkness comes.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
My bowels have boiled, and have not ceased, Days of affliction have gone before me.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
I have gone mourning without the sun, I have risen, I cry in an assembly.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
I have been a brother to dragons, And a companion to daughters of the ostrich.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
My skin has been black on me, And my bone has burned from heat,
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
And my harp becomes mourning, And my pipe the sound of weeping.”
