Əyyub 30
1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.
But now, those younger in years scorn me, whose fathers I would not have seen fit to place with the dogs of my flock,
2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.
the strength of whose hands was nothing to me, and they were considered unworthy of life itself.
3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.
They were barren from poverty and hunger; they gnawed in solitude, layered with misfortune and misery.
4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.
And they chewed grass and the bark from trees, and the root of junipers was their food.
5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.
They took these things from the steep valleys, and when they discovered one of these things, they rushed to the others with a cry.
6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.
They lived in the parched desert and in caves underground or above the rocks.
7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.
They rejoiced among these kinds of things, and they considered it delightful to be under thorns.
8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.
These are the sons of foolish and base men, not even paying any attention to the land.
9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.
Now I become their song, and I have been made into their proverb.
10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.
They loathe me, and so they flee far from me, and they are not reluctant to spit in my face.
11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.
For he has opened his quiver and has afflicted me, and he has placed a bridle in my mouth.
12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.
Immediately, upon rising, my calamities rise up to the right. They have overturned my feet and have pressed me down along their way like waves.
13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.
They have diverted my journeys; they have waited to ambush me, and they have prevailed, and there was no one who might bring help.
14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.
They have rushed upon me, as when a wall is broken or a gate opened, and they have been pulled down into my miseries.
15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.
I have been reduced to nothing. You have taken away my desire like a wind, and my health has passed by like a cloud.
16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.
But now my soul withers within myself, and the days of affliction take hold of me.
17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.
At night, my bone is pierced with sorrows, and those who feed on me, do not sleep.
18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.
By the sheer number of them my clothing is worn away, and they have closed in on me like the collar of my coat.
19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.
I have been treated like dirt, and I have been turned into embers and ashes.
20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.
I cry to you, and you do not heed me. I stand up, and you do not look back at me.
21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.
You have changed me into hardness, and, with the hardness of your hand, you oppose me.
22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.
You have lifted me up, and, placing me as if on the wind, you have thrown me down powerfully.
23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.
I know that you will hand me over to death, where a home has been established for all the living.
24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.
Truly, then, you do not extend your hand in order to consume them, and if they fall down, you will save them.
25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?
Once, I wept over him who was afflicted, and my soul had compassion on the poor.
26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.
I expected good things, but evil things have come to me. I stood ready for light, yet darkness burst forth.
27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.
My insides have seethed, without any rest, for the days of affliction have prevented it.
28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.
I went forth mourning, without anger, and rising up, I cried out in confusion.
29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.
I was the brother of snakes, and the companion of ostriches.
30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.
My skin has become blackened over me, and my bones have dried up because of the heat.
31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.
My harp has been turned into mourning, and my pipes have been turned into a voice of weeping.
