Əyyub 30

1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.

Nyní pak posmívají se mi mladší mne, jejichž bych otců nechtěl byl postaviti se psy stáda svého.

2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.

Ač síla rukou jejich k čemu by mi byla? Zmařena jest při nich starost jejich.

3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.

Nebo chudobou a hladem znuzeni, utíkali na planá, tmavá, soukromná a pustá místa.

4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.

Kteříž trhali zeliny po chrastinách, ano i koření, a jalovec za pokrm byl jim.

5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.

Z prostřed lidí vyháníni byli; povolávali za nimi, jako za zlodějem,

6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.

Tak že musili bydliti v výmolích potoků, v děrách země a skálí.

7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.

V chrastinách řvali, pod trní se shromažďovali,

8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.

Lidé nejnešlechetnější, nýbrž lidé bez poctivosti, menší váhy i než ta země.

9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.

Nyní, pravím, jsem jejich písničkou, jsa jim učiněn za přísloví.

10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.

V ošklivosti mne mají, vzdalují se mne, a na tvář mou nestydí se plvati.

11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.

Nebo Bůh mou vážnost odjal, a ssoužil mne; pročež uzdu před přítomností mou svrhli.

12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.

Po pravici mládež povstává, nohy mi podrážejí, tak že šlapáním protřeli ke mně stezky nešlechetnosti své.

13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.

Mou pak stezku zkazili, k bídě mé přidali, ač jim to nic nepomůže.

14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.

Jako širokou mezerou vskakují, a k vyplénění mému valí se.

15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.

Obrátily se na mne hrůzy, stihají jako vítr ochotnost mou, nebo jako oblak pomíjí zdraví mé.

16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.

A již ve mně rozlila se duše má, pochytili mne dnové trápení mého,

17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.

Kteréž v noci vrtá kosti mé ve mně; pročež ani nervové moji neodpočívají.

18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.

Oděv můj mění se pro násilnou moc bolesti, kteráž mne tak jako obojek sukně mé svírá.

19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.

Uvrhl mne do bláta, tak že jsem již podobný prachu a popelu.

20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.

Volám k tobě, ó Bože, a neslyšíš mne; postavuji se, ale nehledíš na mne.

21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.

Obrátils mi se v ukrutného nepřítele, silou ruky své mi odporuješ.

22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.

Vznášíš mne u vítr, sázíš mne na něj, a k rozplynutí mi přivodíš zdravý soud.

23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.

Nebo vím, že mne k smrti odkážeš, a do domu, do něhož se shromažďuje všeliký živý.

24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.

Jistě žeť nevztáhne Bůh do hrobu ruky, by pak, když je stírá, i volali.

25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?

Zdaliž jsem neplakal nad tím, kdož okoušel zlých dnů? Duše má kormoutila se nad nuzným.

26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.

Když jsem dobrého čekal, přišlo mi zlé; nadál jsem se světla, ale přišla mrákota.

27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.

Vnitřností mé zevřely, tak že se ještě neupokojily; předstihli mne dnové trápení.

28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.

Chodím osmahlý, ne od slunce, povstávaje, i mezi mnohými křičím.

29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.

Bratrem učiněn jsem draků, a tovaryšem mladých pstrosů.

30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.

Kůže má zčernala na mně, a kosti mé vyprahly od horkosti.

31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.

A protož v kvílení obrátila se harfa má, a píšťalka má v hlas plačících.