Əyyub 30

1 Amma indi yaşca məndən kiçiklər Mənə lağ edirlər. Vaxtı ilə atalarını heç bir işə layiq görməzdim, Sürümün itlərinin yanına belə, qoymazdım.

“A sada, gle, podruguju se mnome ljudi po ljetima mlađi od mene kojih oce ne bih bio metnuo ni s ovčarskim psima stada svojega.

2 Çünki taqətdən düşmüşdülər, Biləklərinin gücü getmişdi, Heç biri işimə yaramırdı.

Ta što će mi jakost ruku njihovih kad im muževna ponestane snaga ispijena glađu i oskudicom.

3 Onlar yoxsulluqdan, aclıqdan zəifləmişdi, Gecələr çöl-biyabanda bitki kökü gəmirirdi.

Glodali su u pustinji korijenje i čestar opustjelih ruševina.

4 Kollardan duzlu bitkilər toplayırdılar, Süpürgə kollarının köklərini yeyirdilər.

Lobodu su i s grmlja lišće brali, kao kruh jeli korijenje žukino.

5 Xalq arasından qovulurdular, Üstlərinə elə çığırırdılar ki, Elə bil ki oğrudurlar.

Od društva ljudskog oni su prognani, za njima viču k'o za lopovima.

6 Vadi yataqlarında, yerin dəliklərində, Qaya ovuqlarında yaşayırdılar.

Živjeli su po strašnim jarugama, po spiljama i u raspuklinama.

7 Kollar arasında bağırırdılar, Qara tikan kolu altında daldalanırdılar.

Urlik im se iz šikarja dizao; po trnjacima ležahu stisnuti.

8 Axmaqların, adsız-sansız insanların övladlarıdır, Ölkədən qovulmuşdular.

Sinovi bezvrijednih, soj bezimenih, bičevima su iz zemlje prognani.

9 İndisə dillərində dastan olmuşam, Ağızlarında məsəl olmuşam.

Rugalicom sam postao takvima i njima sada služim kao priča!

10 İkrah edərək məndən gen dayanırlar, Hətta üzümə tüpürməkdən çəkinmirlər.

Gnušaju me se i bježe od mene, ne ustežu se pljunut' mi u lice.

11 Çünki Allah kamanımın ipini boşaltdı, Məni zəlil elədi. Ona görə onlar gözümün qabağındaca Cilovlarını çıxarıb atdılar.

I jer On luk mi slomi i satrije me, iz usta svojih izbaciše uzdu.

12 Bu avara gənclər sağ tərəfimdən çıxır, Ayaqlarımı büdrədir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir.

S desne moje strane rulja ustaje, noge moje u bijeg oni tjeraju, put propasti prema meni nasiplju.

13 Yolumu bərbad etdilər, Onlara dəstək verən olmasa da, Məni yox etməyə çalışırlar.

Stazu mi ruše da bi me satrli, napadaju i ne brani im nitko,

14 Sanki geniş dəliklərdən keçib Viranəlikdən üstümə yuvarlanırlar.

prolomom oni širokim naviru i kotrljaju se poput oluje.

15 Dəhşətlər üstümə doldu, Şərəfimi yel tək sovurdu, Xoşbəxtliyim bulud kimi keçib getdi.

Strahote sve se okreću na mene, mojeg ugleda kao vjetra nesta, poput oblaka iščeznu spasenje.

16 İndi canım taqətdən düşdü, Dar günlər məndən bərk yapışdı.

Duša se moja rasipa u meni, dani nevolje na me se srušili.

17 Gecələr sümüklərim sızıldayır, Canımı gəmirən ağrılar dayanmır.

Noću probada bolest kosti moje, ne počivaju boli što me glođu.

18 Allah paltarı zorla əynimdən çıxarır, Məndən cübbəmin yaxası kimi yapışır.

Muka mi je i halju nagrdila i stegla me k'o ovratnik odjeće.

19 Məni lilə batırır, Toza, külə dönmüşəm.

U blato me je oborila dolje, gle, postao sam k'o prah i pepeo.

20 Sənə yalvarıram, cavab vermirsən, Ayağa qalxmağıma göz qoyursan.

K Tebi vičem, al' Ti ne odgovaraš; pred Tobom stojim, al' Ti i ne mariš.

21 Mənə qarşı rəhmsizsən, Güclü əllərinlə məni əzirsən.

Prema meni postao si okrutan; rukom preteškom na me se obaraš.

22 Məni qaldırıb yel üstünə mindirirsən, Fırtına içinə salıb məni darmadağın edirsən.

U vihor me dižeš, nosiš me njime, u vrtlogu me olujnom kovitlaš.

23 Bilirəm, məni ölümə, Bütün ömür sürənlər üçün təyin olunan son mənzilə aparacaqsan.

Da, znadem da si me smrti predao, saborištu zajedničkom svih živih.

24 Yıxılana əl qaldırmaq olmaz, Bəlaya düşənin harayına çatan yoxdur.

Al' ne pruža li ruku utopljenik, ne viče li kad padne u nevolju?

25 Məgər dara düşənlər üçün ağlamırdımmı? Yoxsulların halına yanmırdımmı?

Ne zaplakah li nad nevoljnicima, ne sažalje mi duša siromaha?

26 Mən yaxşılıq gözlədim, yamanlıq gəldi, Mən işıq umarkən qaranlıq gəldi.

Sreći se nadah, a dođe nesreća; svjetlost čekah, a gle, zavi me tama.

27 Ürəyim çırpınır, rahatlığı yoxdur, Ağır günlər qarşımı kəsdi.

Utroba vri u meni bez prestanka, svaki dan nove patnje mi donosi.

28 Yoxdur bir işıq ucu, qarala-qarala gəzirəm, Camaat arasında durub fəryad edirəm.

Smrknut idem, al' nitko me ne tješi; ustajem u zboru - da bih kriknuo.

29 Çaqqallara qardaş oldum, Bayquşlara yoldaş oldum.

Sa šakalima sam se zbratimio i nojevima postao sam drugom.

30 Qaralan dərim soyulur, Qızdırmadan sümüklərim yanır.

Na meni sva je koža pocrnjela, i kosti mi je sažgala ognjica.

31 Liram yas tutub nalə çəkir, Tütəyim zar-zar inləyir.

Tužaljka mi je ugodila harfu, svirala mi glas narikača ima.