Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
2 Dilə gəlib belə dedi:
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
“Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
Günleri lanetleyenler, Livyatan'ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
“Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
“Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı'nın çitle çevirdiği kişiye?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”
