Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
Después de esto, Job abrió la boca y maldijo el día de su nacimiento.
2 Dilə gəlib belə dedi:
Job respondió:
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
“Que perezca el día en que nací, la noche que dijo: “Hay un niño concebido”.
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Que ese día sea la oscuridad. No dejes que Dios desde arriba lo busque, ni dejar que la luz lo ilumine.
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Que las tinieblas y la sombra de la muerte la reclamen para sí. Deja que una nube se detenga en ella. Que todo lo que hace el día negro lo aterrorice.
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
En cuanto a esa noche, que la oscuridad espesa se apodere de ella. Que no se regocije entre los días del año. Que no entre en el número de los meses.
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
He aquí, que esa noche sea estéril. Que no venga ninguna voz alegre.
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
Que lo maldigan los que maldicen el día, que están listos para despertar al Leviatán.
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Que las estrellas de su crepúsculo sean oscuras. Que busque la luz, pero no la tenga, ni dejar que vea los párpados de la mañana,
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
porque no cerró las puertas del vientre de mi madre, ni ocultó los problemas a mis ojos.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
“¿Por qué no he muerto desde el vientre? ¿Por qué no renuncié al espíritu cuando mi madre me dio a luz?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
¿Por qué me recibieron las rodillas? ¿O por qué el pecho, que debo amamantar?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
Por ahora debería haberme acostado y callado. Debería haber dormido, así habría descansado,
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
con reyes y consejeros de la tierra, que construyeron lugares de desecho para sí mismos;
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
o con príncipes que tenían oro, que llenaron sus casas de plata;
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
o como un nacimiento intempestivo oculto no había sido, como niños que nunca vieron la luz.
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
Allí los malvados dejan de molestar. Allí descansan los cansados.
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
Allí los prisioneros están a gusto juntos. No oyen la voz del capataz.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
Los pequeños y los grandes están allí. El siervo es libre de su amo.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
“¿Por qué se da luz al que está en la miseria? vida a los amargados del alma,
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
que anhelan la muerte, pero no llega; y cavar para ello más que para los tesoros ocultos,
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
que se regocijan en exceso, y se alegran, cuando pueden encontrar la tumba?
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
Por qué se da luz a un hombre cuyo camino está oculto, a los que Dios ha cobijado?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Porque mis suspiros llegan antes de comer. Mis gemidos se derraman como agua.
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
Porque lo que temo viene sobre mí, lo que me da miedo viene a mí.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
No estoy tranquilo, ni tengo descanso; pero los problemas vienen”.
