Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
2 Dilə gəlib belə dedi:
I zawołał Ijob, mówiąc:
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
