Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.
2 Dilə gəlib belə dedi:
Job tok til ords og sagde:
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
«Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»
