Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
Après cela Job ouvrit la bouche
2 Dilə gəlib belə dedi:
et il maudit son premier jour, disant:
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
Périsse le jour où je suis né et cette nuit où ils dirent: Un homme est conçu.
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Que cette nuit reste obscure; que d'en haut jamais le Seigneur ne la rappelle; que jamais lueur ne vienne l'éclairer.
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Que les ténèbres et les ombres de la mort s'en emparent: qu'un sombre tourbillon l'enveloppe; maudits soient ce jour
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
Et cette nuit; que l'obscurité la prenne; qu'elle ne compte pas dans les temps de l'année, et que dans les mois elle ne soit pas comprise.
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
Mais qu'elle ne soit que douleur; qu'on n'y voie jamais joie ni fête.
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
Qu'elle soit maudite de Celui qui fait de ce jour un jour maudit et qui peut maîtriser le grand monstre marin.
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Que les étoiles de cette nuit soient éclipsées; qu'elle ne cesse point; que la lumière ne lui revienne jamais; qu'elle ne voie plus lever l'astre qui annonce l'aurore.
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
Car cette nuit n'a point clos des portes du ventre de ma mère: elle n'a point détourné de mes yeux la douleur.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Pourquoi ne suis-je pas mort dans les entrailles qui m'ont enfanté? Pourquoi ne suis-je pas mort, aussitôt que j'en suis sorti?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Pourquoi des genoux m'ont-ils recueilli? Pourquoi ai-je sucé des mamelles?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
Car, couché, je serais maintenant tranquille; endormi, je me reposerais,
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
Avec les rois arbitres de la terre, qui s'enorgueillissaient de leurs épées;
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
Ou avec les grands qui possédaient beaucoup d'or et comblaient d'argent leurs demeures;
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
Ou comme un fœtus avorté; ou comme les enfants nouveau-nés qui n'ont point vu la lumière.
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
Dans ce lieu-là les impies ont consumé le feu de leur fureur; et ceux dont le corps a été brisé de fatigue ont trouvé le repos.
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
Et, avec eux, la foule qui n'a jamais entendu la voix du collecteur.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
Et le petit et le grand; et le serviteur qui a redouté son maître.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Pourquoi le jour a-t-il été donné à ceux qui sont dans l'amertume; et la vie, aux âmes pleines de douleurs?
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
Ceux-là désirent la mort et ne l'obtiennent pas, semblables à l'homme qui creuse en vain cherchant un trésor,
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
Et que la joie transporte s'il vient à le trouver.
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
La mort est le repos de l'homme, car Dieu l'a éprouvé à son gré.
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Les gémissements me sont venus avant ma nourriture, et je pleure saisi de crainte.
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
Car ce que j'avais redouté m'a atteint; ce que j'avais pressenti s'est réalisé.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
Je n'ai point vécu en paix; je n'ai eu ni calme ni repos, et la colère m'est venue.
