Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
Alors Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.
2 Dilə gəlib belə dedi:
Job prit la parole et dit:
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
Périsse le jour où je suis né, et la nuit qui a dit: « Un homme est conçu! »
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Ce jour, qu'il se change en ténèbres, que Dieu d'en haut n'en ait pas souci, que la lumière ne brille pas sur lui!
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Que les ténèbres et l'ombre de la mort le revendiquent, qu'un nuage épais le couvre, que l'éclipse de sa lumière jette l'épouvante!
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
Cette nuit, que les ténèbres en fassent leur proie, qu'elle ne compte pas dans les jours de l'année, qu'elle n'entre pas dans la supputation des mois!
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
Que cette nuit soit un désert stérile, qu'on n'y entende pas de cri d'allégresse!
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
Que ceux-là la maudissent, qui maudissent les jours, qui savent évoquer Léviathan!
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Que les étoiles de son crépuscule s'obscurcissent, qu'elle attende la lumière, sans qu'elle vienne, et qu'elle ne voie point les paupières de l'aurore,
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
parce qu'elle ne m'a pas fermé les portes du sein, et n'a pas dérobé la souffrance à mes regards!
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Que ne suis-je mort dès le ventre de ma mère, au sortir de ses entrailles que n'ai-je expiré!
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Pourquoi ai-je trouvé deux genoux pour me recevoir, et pourquoi deux mamelles à sucer?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
Maintenant je serais couché et en paix, je dormirais et je me reposerais
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
avec les rois et les grands de la terre, qui se sont bâti des mausolées;
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
avec les princes qui avaient de l'or, et remplissaient d'argent leur demeures.
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
Ou bien, comme l'avorton ignoré, je n'existerais pas, comme ces enfants qui n'ont pas vu la lumière.
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
Là les méchants n'exercent plus leurs violences, là se repose l'homme épuisé de forces;
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
les captifs y sont tous en paix, ils n'entendent plus la voix de l'exacteur.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
Là se trouvent le petit et le grand, l'esclave affranchi de son maître.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Pourquoi donner la lumière aux malheureux, et la vie à ceux dont l'âme est remplie d'amertume,
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
qui espèrent la mort, et la mort ne vient pas, qui la cherchent plus ardemment que les trésors,
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
qui sont heureux, qui tressaillent d'aise et se réjouissent quand ils ont trouvé le tombeau;
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
à l'homme dont la route est cachée et que Dieu enferme de toutes parts?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Mes soupirs sont comme mon pain et mes gémissements se répandent comme l'eau.
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
Ce que je crains, c'est ce qui m'arrive; ce que je redoute fond sur moi.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
Plus de tranquillité, plus de paix, plus de repos, et le trouble m'a saisi.
