Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
After this Job opened his mouth, and cursed his day.
2 Dilə gəlib belə dedi:
And Job spoke, and said,
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
Let the day perish in which I was born, and the night [in which] it was said, There is a man child conceived.
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it.
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Let darkness and the shades of death stain it; let a cloud dwell upon it; let the blackness of the day terrify it.
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
As [for] that night, let darkness seize upon it; let it not be joined to the days of the year, let it not come into the number of the months.
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come therein.
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning.
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Let the stars of its twilight be dark; let it look for light, but [have] none; neither let it see the dawning of the day:
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
Because it prevented not my birth, nor hid sorrow from my eyes.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Why died I not from the womb? [why] did I [not] expire at the time of my birth?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Why did the knees receive me? or why the breasts that I should be nursed?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
For now should I have lain still and been quiet, I should have slept: then had I been at rest,
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
With kings and counselors of the earth, who built desolate places for themselves;
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
Or as a hidden untimely birth I had not been; as infants [which] never saw light.
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
There the wicked cease [from] troubling; and there the weary are at rest.
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
[There] the prisoners rest together; they hear not the voice of the oppressor.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
The small and great are there; and the servant [is] free from his master.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Why is light given to him that is in misery, and life to the bitter [in] soul;
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
Who long for death, but it [cometh] not; and dig for it more than for hid treasures;
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
Who rejoice exceedingly, [and] are glad, when they can find the grave?
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
[Why is light given] to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like the waters.
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
For the thing which I greatly feared hath come upon me, and that which I dreaded hath come to me.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet; yet trouble came.
