Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
After this Job opened his mouth, and cursed his day,
2 Dilə gəlib belə dedi:
saying,
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
Let the day perish in which I was born, and that night in which they said, Behold a boy!
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Let that night be darkness, and let not the Lord regard it from above, neither let light come upon it.
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
But let darkness and the shadow of death seize it; let blackness come upon it;
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
let that day and night be cursed, let darkness carry them away; let it not come into the days of the year, neither let it be numbered with the days of the months.
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
But let that night be pain, and let not mirth come upon it, nor joy.
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
But let him that curses that day curse it, [even] he that is ready to attack the great whale.
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Let the stars of that night be darkened; let it remain [dark], and not come into light; and let it not see the morning star arise:
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
because it shut not up the gates of my mother's womb, for [so] it would have removed sorrow from my eyes.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
For why died I not in the belly? and [why] did I not come forth from the womb and die immediately?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
and why did the knees support me? and why did I suck the breasts?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
Now I should have lain down and been quiet, I should have slept and been at rest,
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
with kings [and] councillors of the earth, who gloried in [their] swords;
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
or with rulers, whose gold was abundant, who filled their houses with silver:
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
or [I should have been] as an untimely birth proceeding from his mother's womb, or as infants who never saw light.
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
There the ungodly have burnt out the fury of rage; there the wearied in body rest.
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
And the men of old time have together ceased to hear the exactor's voice.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
The small and great are there, and the servant that feared his lord.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
For why is light given to those who are in bitterness, and life to those souls which are in griefs?
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
who desire death, and obtain it not, digging [for it] as [for] treasures;
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
and would be very joyful if they should gain it?
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
Death [is] rest to [such] a man, for God has hedged him in.
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
For my groaning comes before my food, and I weep being beset with terror.
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
For the terror of which I meditated has come upon me, and that which I had feared has befallen me.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
I was not at peace, nor quiet, nor had I rest; yet wrath came upon me.
