Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
After this Job began speaking, cursing the day of his birth.
2 Dilə gəlib belə dedi:
He said,
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
“Wipe out the day I was born, and the night when it was announced that a boy had been conceived.
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Turn that day to darkness. God above should not remember it. Don't let light shine on it.
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Take it back, darkness and death-shadow. A black cloud should overshadow it. It should be as terrifying as the darkness of an eclipse during the day.
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
Blot out that night as if it never existed. Don't count it on the calendar. Don't let it have a day in any month.
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
Let that night be childless, with no sounds of happiness heard.
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
Those who place curses on certain days should curse it, those who have the power to raise Leviathan.
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Its early morning stars should stay dark. Looking for light, may none come, may it not see the glimmer of dawn
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
for it did not shut my mother's womb to prevent me from seeing trouble.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Why wasn't I stillborn? Why didn't I die at birth?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Why was there a lap for me to lie on, or breasts for me to suck?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
For now I would be lying down in peace. I would be sleeping and at rest,
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
along with the kings of this world and their officials whose palaces now lie in ruins,
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
or with noblemen who collected gold and filled their houses with silver.
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
Why wasn't I a miscarriage, buried in secret, a baby who never saw the light?
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
There in the grave the wicked give no more trouble, and those whose strength is gone have their rest.
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
There prisoners take it easy—they don't hear the commands of their oppressors.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
Both small and great are there, and slaves are freed from their masters.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Why does God give life to those who are suffering, living bitterly miserable lives,
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
those who are waiting for death that does not come and who are looking for death more desperately than hunting for treasure?
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
They're so incredibly happy when the reach the grave!
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
Why is light given to someone who doesn't know where they're going, someone God has fenced in?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
My groans are the bread I eat; my raging tears are the water I drink.
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
For all that I feared has happened to me; everything that I dreaded has come upon me.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
I have no peace, no quiet, no rest. All that comes is rage.”
