Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
After this, Job opened his mouth and cursed his day,
2 Dilə gəlib belə dedi:
and this is what he said:
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
May the day perish on which I was born, and the night, in which it was said, “A man has been conceived.”
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
May that day be turned into darkness, may God not seek it from above, and may light not illuminate it.
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Let darkness and the shadow of death obscure it, let a fog overtake it, and let it be enveloped in bitterness.
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
Let a whirlwind of darkness take hold of that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
May that night be alone and unworthy of praise.
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
May they curse it, who curse the day, who are prepared to awaken a leviathan.
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
Let the stars be concealed with its darkness. Let it expect light, and not see it, nor the rising of the dawn in the East.
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
For it did not close the doors of the womb that bore me, nor take away evils from my eyes.
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Why did I not die in the womb? Having left the womb, why did I not immediately perish?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Why was I received upon the knees? Why was I suckled at the breasts?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
For by now, I should have been sleeping silently, and taking rest in my sleep
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
with the kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes,
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
either with princes, who possess gold and fill their houses with silver,
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
or, like a hidden miscarriage, I should not have continued, just like those who, being conceived, have not seen the light.
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
There the impious cease from rebellion, and there the wearied in strength take rest.
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
And at such times, having been bound together without difficulty, they have not heard the voice of the bailiff.
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
The small and great are there, and the servant is free from his master.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Why is light given to the miserable, and life to those who are in bitterness of soul,
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
who expect death, and it does not arrive, like those who dig for treasure
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
and who rejoice greatly when they have found the grave,
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
to a man whose way is hidden and whom God has surrounded with darkness?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Before I eat, I sigh; and like overflowing waters, so is my howl,
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
for the terror that I feared has happened to me, and so has the dread befallen me.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
Have I not remained hidden? Have I not kept silence? Have I not remained calm? Yet indignation has overcome me.
