Əyyub 3
1 Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
Derefter oplod Job sin Mund og forbandede sin Dag,
2 Dilə gəlib belə dedi:
og Job tog til Orde og sagde:
3 «Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
Bort med den Dag, jeg fødtes, den Nat, der sagde: »Se, en Dreng!«
4 O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
Denne Dag vorde Mørke, Gud deroppe spørge ej om den, over den straale ej Lyset frem!
5 O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
Mulm og Mørke løse den ind, Taage lægge sig over den, Formørkelser skræmme den!
6 O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
Mørket tage den Nat, den høre ej hjemme blandt Aarets Dage, den komme ikke i Maaneders Tal!
7 Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
Ja, denne Nat vorde gold, der lyde ej Jubel i den!
8 Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
De, der besværger Dage, forbande den, de, der har lært at hidse Livjatan;
9 Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
dens Morgenstjerner formørkes, den bie forgæves paa Lys, den skue ej Morgenrødens Øjenlaag,
10 Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
fordi den ej lukked mig Moderlivets Døre og skjulte Kvide for mit Blik!
11 Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Hvi døde jeg ikke i Moders Liv eller udaanded straks fra Moders Skød?
12 Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
Hvorfor var der Knæ til at tage imod mig, hvorfor var der Bryster at die?
13 Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
Saa havde jeg nu ligget og hvilet, saa havde jeg slumret i Fred
14 Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
blandt Konger og Jordens Styrere, der bygged sig Gravpaladser,
15 Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
blandt Fyrster, rige paa Guld, som fyldte deres Huse med Sølv.
16 Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
Eller var jeg dog som et nedgravet Foster, som Børn, der ikke fik Lyset at se!
17 Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
Der larmer de gudløse ikke mer, der hviler de trætte ud,
18 Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
alle de fangne har Ro, de hører ej Fogedens Røst;
19 Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
smaa og store er lige der og Trællen fri for sin Herre.
20 Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Hvi giver Gud de lidende Lys, de bittert sørgende Liv,
21 Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
dem, som bier forgæves paa Døden, graver derefter som efter Skatte,
22 Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
som glæder sig til en Stenhøj, jubler, naar de finder deres Grav —
23 Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
en Mand, hvis Vej er skjult, hvem Gud har stænget inde?
24 Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
Thi Suk er blevet mit daglige Brød, mine Ve raab strømmer som Vand.
25 Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
Thi hvad jeg gruer for, rammer mig, hvad jeg bæver for, kommer over mig.
26 Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
Knap har jeg Fred, og knap har jeg Ro, knap har jeg Hvile, saa kommer Uro!
